Drugie życie starych rozruszników serca

Nowa współpraca między szpitalem ludzkim a University of Georgia College of Veterinary Medicine wynikła z inicjatywy pielęgniarki − Terry Matuli. Ponieważ będąc w college’u, straciła swojego psa − Gatora. Cocker spaniel chorował na zastoinową niewydolność serca. Niestety, Terry nie była w stanie zapewnić potrzebnego mu wtedy rozrusznika. Lata później, gdy jej mąż miał wymieniać swój rozrusznik, wpadła na pomysł stworzenia programu pomocy potrzebującym psom.

− 20 lat temu, kiedy studiowałam, aby zostać pielęgniarką, dowiedziałam się, że rozruszniki serca dla ludzi istotnie mogą być wykorzystywane u psów − powiedziała Matula. W rzeczywistości psy dostają takie same rozruszniki serca jak ludzie.

Terry zabrała stary rozrusznik serca swojego męża i z pomocą weterynarzy z University of Georgia (UGA) College of Veterinary Medicine oraz zespołu administracji kardiologicznej w MCNH zaczęła pomagać psom z chorobą serca. Tak narodziła się współpraca ratująca życie.

Sposób pozyskiwania rozruszników jest prosty: podczas gdy pacjent wymienia stymulator na nowy, mówi się mu o możliwości przekazania starego na rzecz programu pomocy psom. Rozruszniki są rozkładane, sterylizowane, a następnie wysyłane do UGA. Udział w programie może wziąć każdy pacjent leczony w UGA.

Większość używanych egzemplarzy ma jeszcze bez wątpienia 5 lat żywotności baterii, a to już znacząco wydłuża życie psom. Rozruszniki o mniejszym resursie baterii wykorzystuje się jako rekwizyty do nauki dla studentów weterynarii UGA. Projekt ruszył rok temu, od tego czasu przekazano 41 rozruszników, a 6 zostało wszczepionych psom. 100% biorców rozruszników w MCNH przekazało swoje stare urządzenia na rzecz programu.

Źródło: A dog and a dream: partnering for pacemakers