Czy regularne monitorowanie białkomoczu podczas leczenia masitinibem jest konieczne?

Nowe badanie, opublikowane w Journal of Small Animal Practice (JSAP), zaleca cotygodniowe badanie białkomoczu podczas pierwszego miesiąca leczenia masitinibem w przypadku nowotworów. Co więcej, badanie sugeruje, że stosunek białka w moczu do kreatyniny większy niż 0,5 powinien skłonić do ponownej oceny w ciągu jednego tygodnia.

W badaniu zatytułowanym Development and progression of proteinuria in dogs treated with masitinib for neoplasia: 28 cases (2010 – 2019), retrospektywnie oceniono dokumentację kliniczną psów skierowanych do jednego uniwersyteckiego szpitala klinicznego w latach 2010-2019 w celu leczenia nowotworu masitinibem. Dane zostały zebrane w momencie rozpoczęcia leczenia masitynibem oraz w różnych punktach czasowych po rozpoczęciu leczenia. Zebrane dane obejmowały podaną dawkę masitynibu i wszelkie zmiany w podawaniu leków lub dawkowaniu od poprzedniej wizyty, obecność choroby oraz wyniki profili hematologicznych i biochemicznych, analizy moczu i posiewów moczu.

Do badania włączono trzydzieści osiem psów. Pięć psów było leczonych z powodu chłoniaka nabłonkowatego, jeden z powodu chłoniaka sromu, jeden z powodu czerniaka złośliwego i 21 z powodu nowotworów komórek tucznych. Dwadzieścia dwa (79%) psy nie miały białkomoczu, a sześć miało białkomocz na poziomie podstawowym. Spośród psów, które nie miały białkomoczu na początku terapii, u czterech (18,2%) rozwinął się on w ciągu jednego miesiąca od rozpoczęcia leczenia. Mediana czasu do pierwszego wykrycia białkomoczu wynosiła 14,5 dnia (zakres: od 13 do 31). Spośród psów z białkomoczem przed leczeniem (n=6), leczenie masitynibem zostało przerwane z powodu braku skuteczności u trzech psów, a trzy inne psy zostały poddane eutanazji w trakcie leczenia ‒ dwa z powodu progresji choroby, a jeden z nieznanej przyczyny.

Jak mówi dr Margaux Kuijlaars, autorka odpowiedzialna za publikację ‒ Pacjenci, u których rozwija się białkomocz powinni być badani w celu wykluczenia przyczyn niezwiązanych z nerkami. Pozwoli to na sformułowanie bardziej świadomych zaleceń dotyczących monitorowania i postępowania z białkomoczem oraz dalszego leczenia masitynibem u tych pacjentów. Leczenie masitynibem może być rozważane u pacjentów z białkomoczem, który wystąpił jeszcze przed leczeniem i nie zawsze powoduje jego pogłębienie.

Nicola Di Girolamo, redaktor JSAP podsumowuje ‒ Niewiele wiadomo na temat tego, które psy są predysponowane do wystąpienia białkomoczu po leczeniu masitinibem w przypadku choroby nowotworowej. Ze względu na małą liczbę psów w tym badaniu, u których rozwinął się białkomocz, nie można wyciągnąć ostatecznych wniosków na temat czynników predysponujących. Wyniki tego badania zwiększają liczbę dowodów i wskazują na potrzebę przeprowadzenia większych, prospektywnych badań obejmujących grupę kontrolną i dłuższy okres obserwacji.

Pełny artykuł znajduje się w sierpniowym wydaniu Journal of Small Animal Practice i można go przeczytać online tutaj. Artykuł jest otwarty dla każdego.

Źródło: Study supports regular proteinuria monitoring during masitinib treatment
Czytaj także: Lek. wet. Artur Zalewski o nowych chorobach odzwierzęcych