Znieczulenie wziewne. Cz. II

Źródło gazów medycznych

Jest bardzo wiele aspektów różniących całą procedurę znieczulenia wziewnego w anestezjologii weterynaryjnej od znieczulenia w medycynie ludzkiej. Wśród nich są zasilanie i dostępność gazów medycznych. Sytuacja w bardzo wielu zakładach leczniczych wygląda różnie i nie zawsze tak, jak zakłada to choćby prawo inspekcji pracy czy standardy znieczulenia. Celem artykułu jest przybliżenie budowy i funkcji poszczególnych części.

Gazy medyczne mogą być dostarczane do układów anestetycznych albo z butli gazowych, albo z instalacji centralnej.
Podstawowym gazem, bez którego znieczulenie wziewne z użyciem aparatu nie mogłoby być prowadzone, jest tlen. W przypadku wykorzystania tlenu do procedur medycznych powinno używać się tlenu medycznego, będącego produktem leczniczym. To samo dotyczy się innych gazów. Tlen może występować w postaci:

sprężonej w butli stalowej lub aluminiowej,ciekłej w specjalnych kontenerach,może być też na bieżąco kondensowany z powietrza atmosferycznego za pomocą koncentratora do tlenu.

Butla ze sprężonym tlenem jest najpowszechniej stosowanym rozwiązaniem. Wyróżnia się cztery rodzaje butli, w tym butlę dla tlenu, w której gaz w normalnej temperaturze i podwyższonym ciśnieniu jest nadal w stanie gazowym.

Wygląd butli nie jest przypadkowy, określają go normy europejskie. W Polsce przyjęto, że część cylindryczna butli z gazami medycznymi i gazami do oddychania jest koloru białego. Najważniejszy jest kolor na czaszy butli. Butle z tlenem technicznym są koloru niebieskiego. Jednak główną informacją, która pozwala nam zidentyfikować zawartość butli, jest etykieta produktu z nalepkami ostrzegawczymi. Etykiety zawierają m.in.: wzory chemiczne gazów lub ich mieszanin, dane producenta, ostrzeżenia przed ryzykiem i zalecenia...