Zimno, cieplej... gorąco! − czyli nowe wskazówki dotyczące wstępnego rozpoznawania sepsy - Vetkompleksowo – serwis dla lekarzy weterynarii

Zimno, cieplej… gorąco! − czyli nowe wskazówki dotyczące wstępnego rozpoznawania sepsy

Wskazówki przydatne w diagnostyce sepsy i poszukiwaniu ogniska zapalnego:

  • U psów sepsa spowodowana jest najczęściej zakażeniem w obszarze jamy brzusznej (np. zapalenie otrzewnej) i najczęściej przebiega w postaci hiperdynamicznej (z częstoskurczem i podwyższoną temperaturą ciała)
  • U kotów sepsa powodowana jest najczęściej zakażeniem w obszarze dróg oddechowych i jamy opłucnej (ropniak opłucnej) i najczęściej przebiega w postaci hipodynamicznej (z rzadkoskurczem i obniżoną temperaturą ciała)

Podsumowanie

Chociaż aktualna definicja sepsy nie uwzględnia SIRS, to rzeczywiście znacząca większość pacjentów z sepsą nadal będzie spełniała te kryteria diagnostyczne (ale nie każdy pacjent z SIRS będzie miał sepsę). Kryteria SIRS są tak podstawowe, że ocenia się je praktycznie u każdego pacjenta w stanie ciężkim. Analizując zastosowanie metod SIRS, PIRO, SOFA i qSOFA u pacjenta z podejrzeniem sepsy, rozsądnie jest przyjąć, że:

  1. Nie warto zupełnie odrzucać kryteriów SIRS, jednak nie można już polegać wyłącznie na nich.
  2. Oceniając stan pacjenta krytycznego, warto jest opisać go według schematu PIRO i SOFA. Są to skale jak najbardziej realne do zastosowania w codziennej praktyce klinicznej i niewątpliwie pomocne w uporządkowaniu ogromnej ilości danych uzyskanych z wywiadu, badania klinicznego i badań dodatkowych.
  3. W klinikach, które nie posiadają aparatu do wykonania badania gazometrycznego krwi, na potrzeby skali SOFA można pokusić się o zastąpienie go dużo bardziej rozpowszechnioną, aczkolwiek posiadającą nieco więcej ograniczeń, pulsoksymetrią (kluczowa jest bowiem odpowiedź na pytanie: czy u pacjenta występuje niewydolność oddechowa, a takową opisuje się przy uzyskaniu wartości saturacji SpO2 < 95%).
  4. U każdego pacjenta w stanie ciężkim powinno się obowiązkowo mierzyć ciśnienie krwi (przynajmniej ciśnienie skurczowe, które wymaga jedynie aparatu dopplerowskiego) i to już na początku zastosowania procesu diagnostycznego.
  5. Na koniec warto pamiętać o ogromnej różnicy w obrazie klinicznym pomiędzy psem z sepsą a kotem z sepsą. U psa, podobnie jak u człowieka, dominuje postać hiperdynamiczna, a więc przebiegająca z gorączką, tachykardią i zwiększeniem częstotliwości oddechów. Z kolei u kota z sepsą najczęściej występuje rzadkoskurcz, hipotermia i zmniejszona reaktywność na bodźce.

Weterynaria w Terenie

Poznaj nasze serwisy