Zastosowanie ultradźwięków w terapii chorób układu ruchu zwierząt

Terapia ultradźwiękowa, zwana również sonoterapią lub fonoterapią należy do najczęściej stosowanych metod w zabiegach fizykalnych w rehabilitacji chorób narządu ruchu. Skuteczność oraz bezpieczeństwo wykonywanego zabiegu zależą przede wszystkim od optymalnie dobranych parametrów oraz poprawnej techniki przeprowadzenia zabiegu.

Ultradźwięki to fale akustyczne o częstotliwości powyżej 20 000 Hz, czyli w zakresie niesłyszalnym dla człowieka, szeroko stosowane w technice (np. echosondy) oraz w medycynie (ultrasonografia lub fizjoterapia). Powstawanie fal ultradźwiękowych opiera się na odkrytym w 1880 roku przez Pierre’a i Jacquesa Curie zjawisku piezoelektryczności. Fizycy zauważyli wówczas, że kwarc zmienia swoje wymiary pod wpływem działania pola elektrycznego, tzn. kurczy się i rozszerza, co powoduje wytworzenie energii mechanicznej w postaci fali ultradźwiękowej. Odkrycie to było podstawą budowy pierwszych urządzeń ultradźwiękowych skonstruowanych przez francuskiego fizyka – Paula Lengevina. W medycynie ludzkiej pierwszy aparat ultradźwiękowy zastosowano w roku 1939, w berlińskim szpitalu klinicznym Charite. Dzisiaj zabiegi ultradźwiękowe zaliczane są do podstawowych terapii fizjoterapeutycznych i posiadają szerokie zastosowanie w leczeniu chorób układu ruchu, a coraz częściej również u zwierząt domowych.

Generalnie ultradźwiękom przypisuje się następujące działanie:

usprawnienie krążenia,działanie przeciwbólowe,działanie przeciwzapalne,zmniejszenie napięcia mięśniowego,zwiększenie rozciągliwości tkanki łącznej w bliznach, przykurczach, zwłóknieniach, zwapnieniach w obrębie mięśni, ścięgien, więzadeł i torebek stawowych,usprawnienie przewodnictwa nerwowego,przyspieszenie gojenia się tkanek miękkich i kostnych.

Przeciwwskazaniami do zastosowania terapii ultradźwiękowej są:

ostre stany...