Zasady leczenia endodontycznego – cz. I

Funkcje miazgi zębowej dzielą się na: twórcze (zębina pierwotna i wtórna), odżywcze, czuciowe oraz obronne (wtórna zębina nieregularna). Zrozumienie podłoża chorób miazgi pozwala ustalić odpowiednią metodę leczenia endodontycznego oraz przewidywać jego rezultat. Zdolność reagowania miazgi zębowej na uszkodzenia zmniejsza się wraz z wiekiem zwierzęcia.

Uszkodzenie miazgi może być wynikiem:

rozległych procesów zapalnych toczących się w kanalikach zębiny, lokalnego działania bakteryjnych substancji drażniących, przenoszonych z krwią z przekrwionej miazgi, lub chorób przyzębia (9).

Miazga zębowa może także zostać uszkodzona w wyniku urazu.

Złamania należą do częstych chorób zębów. Zaliczamy do nich głównie złamania korony lub guzków zębowych lub podłużne złamania policzkowo-językowe (policzkowo-podniebienne). Większość złamań zębów spowodowana jest takimi czynnikami, jak: położenie anatomiczne, wysokość zęba oraz aktywny tryb życia psów. Z praktyki klinicznej wynika, że 28,3% psów jest leczonych właśnie z powodu złamań zębów. Do najczęściej uszkadzanych zębów należą: kły (38,8%), zęby przedtrzonowe (33,1%), siekacze (25,9%) oraz zęby trzonowe (2,2%).

Psy należące do dużych ras stanowią 67,7% wszystkich zwierząt leczonych z powodu złamań kłów i siekaczy. Złamania zębów przedtrzonowych (szczególnie 108, 208) występują z kolei równie często u psów z ras dużych, jak i średnich/małych.

W każdym przypadku obnażenia miazgi powodzenie leczenia zależy od:

rozmiaru oraz czasu jej obnażenia, wieku zwierzęcia oraz zdolności gojenia się miazgi zębowej.

Trudno jest określić stopień zakażenia i rozległość stanu zapalnego miazgi zębowej następującego po jej obnażeniu, ponieważ zjawiska te są uzależnione od:

siły urazu, ilości zanieczyszczeń bakteryjnych oraz czasu, jaki upłynął od obnażenia miazgi do rozpoczęcia leczenia.

Liczne badania dowiodły, że w ciągu siedmiu dni od pourazowego obnażenia zapalenie miazgi zębowej nie przekracza głębokości 2...