@z.pamietnika.vet.technika Bez cenzury o pracy techników weterynarii #vetpress

Jak radzicie sobie z cała masą emocji, która towarzyszy Wam w ciągu dnia pracy za zamkniętymi drzwiami gabinetu?

Zakładamy oczywiście maski przy klientach. Potem pozwalamy sobie na upust emocji w każdej formie. Jedni potrzebują się wykrzyczeć, inni popłakać, pośmiać się albo wyjść na papierosa. Staramy się zachować pełen profesjonalizm, chociaż nie zawsze się da. Akurat tego dnia żegnasz się z pacjentem, którego znasz od paru lat. Bardzo trudno jest wtedy kryć emocje, szczególnie przy właścicielach.

Jak wyglądają zawartości Waszych kieszeni po skończonym dyżurze, co można w nich znaleźć? Znaleźliście w nich kiedyś coś czego sami się nie spodziewaliście?

Kieszenie po skończonym dyżurze są pełne rozmaitości. Zaczynając od nieskończonej ilości igieł, strzykawek lub koreczków, kończąc na specjalnych prezentach od naszych pacjentów w postaci kupy. Często ubranie jest tarczą strzelniczą dla wymiotujących zwierzaków, a nogawki są traktowane niczym drzewko w parku. W wyjątkowych przypadkach robimy za psie lub kocie mamy, chowając w odmętach kieszeni szczeniaczki i kocięta domagające się atencji. A my dalej spokojnie pracujemy z zadowolonym bliskością i ciepłem pacjentem.

Technik weterynarii to osoba, która stale się rozwija i dokształca w szerokim zakresie tematów, tj. behawioryzm, żywienie, zoofizjoterapia. Czy wy też macie takie dziedziny, w zakresie których chętnie poszukujecie najświeższej wiedzy?

Można powiedzieć, że jesteśmy łasi na wiedzę pod każdym kątem. Szkolenia anestezjologiczne, szkolenia z intensywnej terapii, webinary wszelkiej maści. Ciągłe szperanie w literaturze i Internecie w poszukiwaniu nowinek oraz przydatnych lifehack’ów.

Co dziś z perspektywy czasu i nabytego doświadczenia powiedzielibyście ludziom, którzy mają dopiero przed sobą decyzję o wyborze zawodu technika weterynarii?

Przed wyborem należy zastanowić się czy jest to na pewno zawód dla mnie. Jak wyżej wspomniałyśmy, trzeba mieć grubą skórę w tej pracy. Nie polega ona na głaskaniu zwierzątek. W głównej mierze to patrzenie na cierpienie niewinnych istot, ciężka praca fizyczna od rana do wieczora oraz znoszenie negatywnych emocji właścicieli.

Rozmawiała: Monika Mańka