Każdy przypadek kliniczny jest wyzwaniem, bo żaden nie jest taki sam jak poprzedni – wywiadu udzieliła mgr Małgorzata Kizerwetter

O potrzebie ciągłego uczenia się i nauczania opowiada mgr Małgorzata Kizerwetter, jedna z założycielek Polskiego Związku Zoofizjoterapeutów oraz Studium Fizjoterapii Zwierząt.

Bierze Pani czynny udział w kształceniu polskich zoofizjoterapeutów: jest Pani jedną z założycieli Polskiego Związku Zoofizjoterapeutów oraz Studium Fizjoterapii Zwierząt. Jak ważne są w tym zawodzie ciągły rozwój i doszkalanie się?

Jeszcze 10 lat temu rehabilitacja zwierząt w Polsce praktycznie nie istniała. Obecnie zoofizjoterapia jest prężnie rozwijającą się dziedziną medycyny weterynaryjnej. W coraz większej liczbie zakładów leczenia zwierząt pojawiają się oddziały rehabilitacji, powstają również samodzielne gabinety i ośrodki zoofizjoterapeutyczne. Ten trend dotarł do Polski z krajów Europy Zachodniej, Ameryki Północnej i Australii, gdzie rehabilitacja zwierząt stanowi element kompleksowego programu leczenia od kilku dekad.

Fizjoterapia, zarówno ludzi, jak i zwierząt, ulega pewnym trendom: pojawiają się nowe metody manualne i ich modyfikacje, zaawansowane urządzenia i aparatury fizykoterapeutyczne, jak chociażby laser wysokoenergetyczny czy fala uderzeniowa. Z tego względu bardzo ważne jest uczestniczenie w konferencjach, szkoleniach czy warsztatach, tak aby być na bieżąco z najnowszymi doniesieniami z kraju i ze świata.

Jak często powinno się brać udział w konferencjach, szkoleniach czy warsztatach, aby być na bieżąco?

Przynajmniej raz w roku. W Polsce organizowane są co najmniej trzy wydarzenia poświęcone rehabilitacji zwierząt. Osobiście staram się uczestniczyć we wszystkich. Warto w tym miejscu zauważyć, że poza wiedzą zdobytą podczas wykładów niezwykle rozwijająca jest możliwość podzielenia się z innymi zoofizjoterapeutami swoimi doświadczeniami, czerpania również z ich doświadczeń.

Jakie należy mieć predyspozycje, aby zostać zoofizjoterapeutą? Co doradziłaby Pani np. technikom weterynarii myślącym o zrobieniu takiego kursu?

Wykonywanie zawodu zoofizjoterapeuty wymaga dobrej sprawności fizycznej i psychicznej. Bardzo ważne są również opanowanie, cierpliwość i empatia. Istotne predyspozycje to także komunikatywność i asertywność: zarówno w stosunku do lekarza prowadzącego/kierującego na zabiegi, jak również do opiekuna zwierzęcia.

Zawody technika weterynarii i zoofizjoterapeuty, choć mają kilka zadań wspólnych, wiążą się z innym charakterem pracy, wymagają innej wiedzy, umiejętności oraz kompetencji. Osobom, które są zainteresowane kursem zoofizjoterapii, radzę, by przed zapisaniem się na kurs odbyły krótką praktykę u doświadczonego zoofizjoterapeuty, po to, by mogły przyjrzeć się pracy na tym stanowisku i zadecydować, czy ta praca im odpowiada. Sugeruję również wybranie kursu, który zawiera dużo zajęć praktycznych i umożliwia odbycie praktyki u doświadczonego zoofizjoterapeuty.