Wścieklizna – stałe zagrożenie dla psów i kotów
U zwierząt padłych na wściekliznę badaniem sekcyjnym na ogół nie stwierdza się zmian w OUN. Badaniem histopatologicznym wykazać można łagodny, nieropny stan zapalny mózgu i rdzenia ze zwyrodnieniem i martwicą neuronów (16). Niekiedy zmiany w obrębie istoty szarej mogą przypominać gąbczastą encefalopatię (17).
Ciałka Negriego – wewnątrzcytoplazmatyczne wtręty kwasochłonne – najczęściej stwierdzane są w skrawkach mózgu pobranych z mostu, wzgórza, podwzgórza i hipokampu. Pojawiają się one tylko u około 50% osobników, u których wyniki immunofluorescencji były pozytywne, i tylko u tych zwierząt, u których rozwinęły się ostre objawy zakażenia.
Co ciekawe, ciałka Negriego stwierdzano także w mózgu kotów niezakażonych wirusem wścieklizny, co powoduje, że badanie histopatologiczne bazujące na wykryciu (lub nie) omawianych wtrętów nie ma dostatecznej czułości i swoistości, by mogło uchodzić za jedyną metodę diagnostyki wścieklizny (18).
Badania serologiczne mają ograniczoną przydatność w diagnostyce wścieklizny z kilku powodów. Po pierwsze, bardzo często u zakażonych psów i kotów poziom przeciwciał dla wirusa jest zbyt niski, by mogły zostać wykryte rutynowymi testami serologicznymi.
W sytuacji, gdy dojdzie do serokonwersji, najczęściej wzrost miana przeciwciał swoistych dla lyssawirusa obserwuje się w późnym okresie choroby.
Oczywiście należy pamiętać, że wcześniej przebyte szczepienia przeciwko wściekliźnie utrudniają diagnostykę serologiczną choroby. Najczęściej wykorzystywanymi testami serologicznymi w rozpoznawaniu wścieklizny u psów i kotów są test ELISA i test seroneutralizacji (rapid [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
