Toxocara canis – aktualne zagrożenie dla zwierząt i ludzi

Profilaktyka oraz leczenie

Zapewnianie właściwej higieny jest ważnym czynnikiem w kontroli toksokarozy zwierząt oraz ludzi. Szczególne znaczenie ma ograniczanie liczby form dyspersyjnych pasożytów w środowisku poprzez zbieranie odchodów psów przez właścicieli podczas spacerów ze zwierzęciem, jak również trzymanie psów z dala od placów zabaw dla dzieci. Równie istotne jest regularne, dokładne, mechaniczne czyszczenie pomieszczeń i wybiegów dla psów (najlepiej z wykorzystaniem pary wodnej o temp. 70°C, która skutecznie niszczy jaja).

Kolejnym i zarazem podstawowym filarem walki z tym nicieniem jest stosowanie preparatów przeciwpasożytniczych. Dostępne aktualnie preparaty zawierają substancje czynne z czterech różnych grup chemicznych. Najliczniejszą i najważniejszą grupą środków do eliminacji Toxocara spp. u zwierząt są benzimidazole oraz pro-benzimidazole (febantel, fenbendazol, flubendazol i mebendazol). W praktyce weterynaryjnej stosowane są również tetrahydropirymidyny (pyrantel), makrocykliczne laktony (oksym milbemycyny, moksydektyna, selamektyna) oraz depsipeptydy (emodepsyd).

Przydatność poszczególnych substancji w praktyce potwierdzają liczne badania kliniczne oceniające ich skuteczność. Wykazano np. wyższą skuteczność w zwalczaniu T. canis fenbendazolu (99,8%) niż embonianu pyrantelu (88,3%) (7, 13), jak też potwierdzono wysoką skuteczność preparatu zawierającego w składzie oksym milbemycyny, podawany w minimalnej dawce 0,5 mg/kg i emodepsydu (w połączeniu z toltrazurilem) (8, 19). Należy jednak pamiętać, że substancje te działają przede wszystkim na postacie dojrzałe obecne w jelicie. Problem stanowić mogą jednak obecne w mięśniach larwy, które w przypadku spadku odporności są w stanie przechodzić kolejne etapy cyklu i powodować nawroty objawów ze strony układu pokarmowego.

Stosowanie wysokich dawek benzimidazoli u ciężarnych suk wykazało znikomą skuteczność w zapobieganiu inwazji śródmacicznej u szczeniąt. Skutkiem ubocznym długotrwałego leczenia matek albendazolem, mebendazolm lub oxfendazolem była bardzo niska waga urodzeniowa oraz częste wady wrodzone szczeniąt (22). [...]

Ten materiał dostępny jest tylko dla użytkowników
którzy są subskrybentami naszego portalu.

Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!

Wybierz subskrypcję

Masz aktywną subskrypcję?

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas