Tomografia komputerowa w onkologii psów i kotów

Tomografia komputerowa (TK), jako technika obrazowania przekrojowego o wyższym kontraście tkankowym, niż klasyczne badanie rentgenowskie, pozwala na dokładną identyfikację lokalizacji procesu chorobowego, jego rozległości oraz wpływu na otaczające tkanki, w tym naczynia. TK zapewnia dokładność anatomiczną uzyskiwanych obrazów, z zachowaniem dokładności wielkości narządów, co jest szczególnie istotne przy ocenianiu ich rozmiarów (3).

Wykonywanie badań tomografii komputerowej u psów i kotów wymaga ich znieczulenia ogólnego, co jest istotne z punktu widzenia eliminacji artefaktów ruchowych, które niejednokrotnie potrafią istotnie obniżyć wartość diagnostyczną skanów. W badaniach obszarów poruszających się, takich jak klatka piersiowa czy jama brzuszna, ważnym elementem badania jest prowadzenie kontroli oddechu pacjenta w czasie skanowania. Ułożenie pacjentów do badań preferuje się w pozycji mostkowej, co pozostaje spójne z naturalnym ułożeniem narządów wewnętrznych oraz zapewnia optymalny pasaż środka kontrastowego w naczyniach krwionośnych (ryc. 1). Ułożenie grzbietowe powoduje m.in. pozycyjną niedodmę grzbietowych obszarów płuc, mogącą maskować obecność zmian ogniskowych. Kolejnym ważnym elementem badań TK w onkologii jest stosowanie kontrastów podawanych dożylnie.

Badanie bez użycia kontrastu może mieć zastosowanie jedynie w screeningu zmian ogniskowych w miąższu płuc, natomiast ocena pozostałych zmian nowotworowych wymaga ich zastosowania dla dokładniejszej oceny charakteru zmian, w tym ich unaczynienia. Preferuje się dożylne, jodowe, niejonowe środki kontrastowe podawane do żyły odpromieniowej lub szyjnej zewnętrznej, przy zachowaniu prędkości podawania ok. 3-4 ml/s. Większość autorów sugeruje dawki 1-3 ml/kg m.c. środka kontrastowego, zależnie od jego stężenia, stanu ogólnego pacjenta oraz czynności nerek. U pacjentów kierowanych na badanie TK z użyciem dożylnego środka kontrastowego jodowego wymagana jest aktualna ocena czynności nerek w postaci ozn...