Techniki opatrywania i unieruchamiania urazów u małych zwierząt

Publikacja stanowi fragment książki pt. Techniki opatrywania i unieruchamiania urazów u małych zwierząt.

Środki ostrożności przy opatrywaniu, unieruchamianiu i usztywnianiu urazów

Ochrona opatrunku

Aby opatrunki i konstrukcje unieruchamiające mogły prawidłowo spełniać swoje funkcje, muszą znajdować się w określonym miejscu. Ochrona opatrunku staje się wyzwaniem w przypadku, gdy obszar ciała, na który jest on nanoszony, jest bardzo zróżnicowany (np. psy chihuahua v. dogi niemieckie) i gdy stopień jego tolerancji przez zwierzęta jest niewielki. W kolejnych rozdziałach zostaną przedstawione techniki wykorzystywane do ochrony opatrunków oraz konstrukcji unieruchamiających. Mając na uwadze wymienione powyżej czynniki, zarówno lekarze weterynarii, jak i technicy weterynarii niekiedy są zmuszeni do modyfikowania technik opatrywania urazów lub poskramiania zwierząt w celu przeprowadzenia tych zabiegów. Przy modyfikacji technik opatrywania należy pamiętać o najważniejszej zasadzie: po pierwsze nie szkodzić. Każde postępowanie powinno być poprzedzone dokładnym badaniem klinicznym pacjenta.

Zmniejszanie ucisku

Zapobieganie nadmiernemu uciskowi wywołanemu przez opatrunek, szyny czy konstrukcje unieruchamiające na tkanki rozpatruje się w dwóch aspektach. Należy zapobiegać uszkodzeniu tkanek, które może być wywołane zbyt ciasnym nałożeniem opatrunku, zwłaszcza jeśli jest on wykonany z taśmy samoprzylepnej na głowie lub kończynach. Techniki umożliwiające zapobieganie nadmiernemu uciskowi tego typu opatrunków przedstawiono w poszczególnych częściach książki.

Drugim istotnym czynnikiem jest znoszenie miejscowego ucisku na ranę oraz ochrona ran zlokalizowanych na poduszkach łap przed nadmiernym naciskiem wywołanym przez opatrunek. Techniki umożliwiające zapobieganie nadmiernemu uciskowi spowodowanemu przez opatrunek na tego rodzaju rany przedstawiono w poszczególnych częściach niniejszej książki.

Unieruchamianie stawów

Gojenie się ran zlokalizowanych n...