Masaż – jakiemu pacjentowi pomoże, a jakiemu może zaszkodzić?

Oklepywanie

Polega na serii energicznych uderzeń rękoma masażysty w masowaną tkankę, następujących jedno po drugim w szybkim tempie. W czasie uderzania kontakt ręki masażysty z masowaną tkanką powinien być jak najkrótszy, a siła uderzenia powinna być rozłożona równomiernie.

Oklepywanie stosujemy najczęściej wówczas, gdy chcemy doprowadzić do silnego przekrwienia masowanej części ciała. Ta technika masażu poprawia odżywienie tkanek, pobudza mięśnie gładkie i poprzecznie prążkowane, przyspiesza przemianę materii, co wpływa na zmniejszenie tkanki tłuszczowej, oraz podwyższa temperaturę tkanek. W chorobach układu oddechowego oklepywanie wykorzystuje się w celu oderwania wydzieliny zalegającej w płucach.

Oklepywanie należy do tzw. techniki twardej, dlatego nie należy go stosować u zwierząt starszych i po ciężkich zabiegach operacyjnych.

Wibracja

To technika polegająca na przekazywaniu masowanym tkankom (za pomocą ręki masażysty lub aparatu wibracyjnego) drgań mechanicznych o małej amplitudzie i znacznej częstotliwości. Wibracja ręczna jest trudna i męcząca dla masażysty, ale daje lepsze możliwości wyczucia głębokości przekazywanych drgań niż użycie specjalistycznych aparatów. Wibrację stosujemy w chorobach układu oddechowego, we wzmożonym napięciu mięśni czy w chorobie zwyrodnieniowej.

Wstrząsanie

Należy do często stosowanych technik masażu klasycznego. Polega na przekazywaniu tkankom za pomocą rąk masażysty drgań o znacznej amplitudzie i niedużej częstotliwości. Technika ta stosowana jest zazwyczaj na zakończenie masażu. Dłoń masażysty powinna przylegać do powierzchni tkanki masowanej całą swoją powierzchnią. Ruchy wykonuje się zdecydowanie, płynnie, rytmicznie, bez szarpnięć. Ruch wykonujemy poprzecznie do włókien mięśniowych. Cele wstrząsania to m.in.: obniżenie napięcia mięśniowego i rozluźnienie aparatu więzadłowo-torebkowego, np. po wysiłku fizycznym, usprawnianie krążenia obwodowego, przyspieszenie przepływu krwi, a w szczególności limfy, a także lepsze rozprowadzenie chłonki w przestrzeniach międzykomórkowych tkanek.

Masaż jest najodpowiedniejszym środkiem terapii przy wielu dolegliwościach. Również psychika zwierzęcia może wiele zyskać, gdyż masaż pomaga wyeliminować strach przed dotykiem i buduje zaufanie między zwierzęciem a człowiekiem. Odpowiedni masaż często wywołuje zbawienny wpływ na pacjenta, ale zwykle konieczne są regularne zabiegi, aby uzyskać wyraźną poprawę. Szczególnie wówczas, gdy możliwości poruszania się zwierzęcia są ograniczone jego nadwagą lub urazem i ruch może doprowadzić do procesów degeneracji aparatu ruchu.