Masaż – jakiemu pacjentowi pomoże, a jakiemu może zaszkodzić?

Techniki w masażu klasycznym

W masażu klasycznym stosowanym u zwierząt wyróżnia się kilka podstawowych technik. Zostały one opisane poniżej.

Głaskanie

Głaskanie to najczęściej stosowana technika. Wykonuje się ją zawsze kilkakrotnie w czasie zabiegu. Polega ona na wykonywaniu dłońmi ruchu ślizgowego po powierzchni skóry na tyle delikatnie, aby nie dochodziło do przesuwania masowanej tkanki. Głaskaniem rozpoczynamy i kończymy masaż oraz przeplatamy poszczególne techniki. Przyzwyczajenie pacjenta do dotyku pozwoli na wyczucie i znalezienie miejsc chorobowo zmienionych, co jest bardzo ważne w diagnozie oraz dalszej rehabilitacji zwierzęcia. Głaskanie pobudza funkcję gruczołów łojowych i potowych, powoduje zwiększenie kurczliwości mięśni. Wykonane na klatce piersiowej, powoduje zwolnienie ruchów oddechowych, przyspiesza krążenie i podnosi nieznacznie temperaturę skóry. Energiczne i rytmiczne głaskanie działa pobudzająco na OUN (ośrodkowy układ nerwowy).

Rozcieranie

Rozcieranie jest w procesie leczenia podstawową i najważniejszą techniką masażu. Podczas tego zabiegu istotne jest, aby tkanka masowana przesuwała się za ręką masażysty. Rozcieranie powoduje utworzenie się czegoś w rodzaju fałdu skórnego, w którym dochodzi do rozciągania tkanek. Omawianą technikę stosuje się zazwyczaj w masażu na okolicę: powięzi, ścięgien, stawów, torebek stawowych. Szczególną uwagę zwraca się na rozcieranie miejsc przyczepów mięśniowych oraz takich miejsc, w których brzuśce mięśniowe przechodzą w ścięgna. Cele rozcierania to między innymi: likwidacja blizn i zrostów po zabiegach operacyjnych, obniżenie pobudliwości nerwów (działanie przeciwbólowe), uelastycznienie torebek stawowych, więzadeł czy przyczepów mięśniowych i likwidowanie przykurczy mięśniowych. Rozcieranie ułatwia wchłanianie się krwiaków, obrzęków i różnego rodzaju wysięków pozapalnych.

Ugniatanie

Ugniatanie jest techniką masażu polegająca na uciskaniu lub unoszeniu rękoma masowanej tkanki, Ugniatanie wykonujemy w tempie 40-50 ruchów na minutę. Wymaga ono, w stosunku do pozostałych technik, użycia większej siły.

Podstawowe chwyty ugniatania to ugniatanie chwytem przesuwanym, czyli „falą”, oraz ugniatanie okrężne. Ruchy wykonujemy płynnie i rytmicznie, bez odrywania rąk od powierzchni masowanej, Ugniatanie wykonujemy wzdłuż przebiegu naczyń krwionośnych w kierunku do serca, od dalszego do bliższego szczytu mięśnia, od przyczepu dalszego do bliższego.

Ugniatanie stosuje się w celu intensywnego pobudzenia mięśni. Zabieg ten zwiększa elastyczność tkanki mięśniowej oraz ścięgien, pobudza ośrodkowy układ nerwowy poprzez receptory czucia, zmniejsza napięcie blizn, a także stymuluje procesy wymiany tlenu i dwutlenku węgla w mięśniach. W masażu klasycznym ugniatanie powinno stanowić ok. 40% całego masażu, natomiast w sportowym – nawet do 60%.

Wyciskanie

Kolejną techniką masażu klasycznego jest wyciskanie. Jest to technika podobna do głaskania głębokiego. Polega ona na wykonywaniu rękoma masażysty ruchu o jednakowym nasileniu po całym masowanym odcinku wraz z tkanką skórną. Wyciskanie wykonuje się ruchami jednostajnymi lub pulsacyjnymi. Możemy je wykonywać kciukiem lub całą dłonią, jak również wszystkimi palcami. Wszystkie ruchy wykonuje się wzdłuż włókien mięśniowych. Wyciskanie działa na skórę i tkanki głębiej położone.

Wyciskanie przyspiesza odprowadzanie produktów przemiany materii, działa pobudzająco na OUN. Ta technika wykorzystywana jest przede wszystkim w masażu sportowym. W masażu leczniczym stosuje się ją w tzw. drenażu limfy.