Stres w pracy lekarzy weterynarii. Płeć psychologiczna a style radzenia sobie ze stresem

Maslach (1994) zwraca uwagę, że zawody wspierające, do których należą: zawód lekarza medycyny, prawnika, nauczyciela, a także zawód lekarza weterynarii, to profesje, w których istotną rolę pełni bliski kontakt interpersonalny. Aby był on satysfakcjonujący, konieczne są zaangażowanie i emocjonalne dostrojenie pracownika do klienta oraz jego duża kreatywność, co samo w sobie jest niezwykle obciążające dla człowieka. Do tego dochodzi konieczność dzielenia trosk i zmartwień osób zwracających się o pomoc oraz umiejętności interpersonalne: uważnego słuchania, komunikowanie się, empatia, cierpliwość, umiejętność okazania troski i zainteresowania, takt, kultura osobista i dyskrecja, co również potwierdza się w sytuacji wizyty właściciela zwierzęcia w gabinecie weterynaryjnym. Konieczność sprostania tym wymaganiom stanowi główne źródło emocjonalnych obciążeń, będących istotnym źródłem stresu.