Standardy badania ultrasonograficznego jamy brzusznej u małych zwierząt Schemat badania. Cz. II

Lewe śródbrzusze

Po zbadaniu tyłobrzusza głowica zostaje przemieszczona w kierunku dogłowowym wzdłuż lewego boku pacjenta. W trakcie badania lewego śródbrzusza obrazowane są: śledziona, nerka lewa, przedni odcinek okrężnicy zstępującej, jajnik lewy, nadnercze lewe.

Przykładając głowicę dogłowowo względem pęcherza i delikatnie na lewo, uwidacznia się ogon śledziony (ryc. 1, 14a). Trzon śledziony rozciąga się wzdłuż lewej ściany jamy brzusznej (ryc. 1, 14a). Głowa zagina się i przebiega w kierunku dogrzbietowo-przyśrodkowym, a jej uwidocznienie może wymagać silnego dociśnięcia głowicy do powłok brzusznych, czasem niezbędne są też spłaszczenie przyłożenia głowicy i jej wciśnięcie pod lewy łuk żebrowy (ryc. 1, 14b).

U psów trzon i ogon nie są ściśle ustalone wśród otaczających tkanek, w związku z czym mogą zmieniać swoje położenie i można je obrazować również z dostępu prawobocznego (13), U kotów umiejscowienie śledziony jest bardziej stałe – wzdłuż lewej ściany jamy brzusznej, ale odnalezienie śledziony jest zwykle trudniejsze z powodu stosunkowo mniejszych rozmiarów narządu (14). U psów wielkość i kształt śledziony w dużej mierze zależą od stopnia wypełnienia krwią.

Echostruktura prawidłowej śledziony jest jednorodna i drobnoziarnista, a echogeniczność – wyższa względem miąższu wątroby (6, 13) (ryc. 14). U psów jest ona bardziej echogeniczna względem warstwy korowej nerki, natomiast u kotów to echogeniczność warstwy korowej nerki może być większa niż śledziony.

Następnie, po ocenie miąższu śledziony w projekcji podłużnej i poprzecznej, zaleca się dokładną ocenę wnęki śledziony, kierując głowicę przyśrodkowo (w stronę linii pośrodkowej). W tym miejscu można prześledzić przebieg żyły śledzionowej oraz węzły chłonne śledzionowe.

Przyśrodkowo i najczęś...