Skóra jako ignorowana mapa diagnostyczna Od hepatitis po lymphomę – przypadek kliniczny

Opis przypadku

Do kliniki trafił pacjent: pies, rasy Yorkshire terrier, 6 lat, wysterylizowana suka, 6 kg. Przyczyną wizyty były objawy ogólnej apatii, anoreksji i wymioty. Właściciele podczas wywiadu podali informację o leczeniu na idiopatyczną padaczkę fenobarbitalem w dawce 2 mg/kg m.c. 2x dziennie od 4 lat. Lek został wówczas wprowadzony po pierwszym i jedynym ataku, bez diagnostyki i kontroli poziomu w surowicy.

W badaniu klinicznym nie wykazano powiększenia węzłów chłonnych, szmerów sercowych, nieprawidłowości w jamie brzusznej ani podwyższonej temperatury. W jamie ustnej zaobserwowano umiarkowany kamień nazębny i zapalenie dziąseł.

Wykonano badania dodatkowe – morfologiczne i biochemiczne krwi. Stężenie fosfatazy zasadowej wyniosło 1720 U/l, aminotransferazy asparaginowej – 567 U/l, aminotransferazy alaninowej – 98 U/l i w moczu bilirubiny +++. Fenobarbital nie mieścił się w dawce terapeutycznej.

W badaniu ultrasonograficznym stwierdzono powiększenie wątroby, podwyższoną echogeniczność bez zmian ogniskowych – narząd o cechach przebudowy przewlekłej zapalno-zwyrodnieniowej.

Wdrożono leczenie objawowe – płynoterapię dożylną z Ornipuralem, leki hepatoprotekcyjne i dietę wątrobową. Dodatkowo zalecono stopniowe odstawienie fenobarbitalu.

Pacjent nie pojawił się na kontrolach.