Ciąża urojona – jak pomóc właścicielowi i zwierzęciu?

Właściwie każdy właściciel niewysterylizowanej suki musiał doświadczyć przynajmniej raz objawów ciąży urojonej u swojej podopiecznej.

Objawy te, choć mogą różnić się znacznie swą intensywnością i czasem trwania, zawsze wzbudzają niepokój i są najczęściej przyczyną wizyty w gabinecie weterynaryjnym. Chociaż najskuteczniejszym rozwiązaniem tego problemu jest sterylizacja lub terapia hormonalna, wielu właścicieli poszukuje innych rozwiązań, które będą albo bardziej „naturalne”, nie wpłyną na zdolności rozrodcze suki, albo będą po prostu korzystniejsze ekonomicznie.

Wprowadzenie

Ciąża urojona towarzyszy zawsze długiej fazie ciałka żółtego u niewysterylizowanych i nieciężarnych suk. Jest to stan fizjologiczny, charakterystyczny dla psowatych, a wynika przede wszystkim ze specyficznego przebiegu rozrodu w stadach wolno żyjących zwierząt należących do tego rodzaju. W stadach wolno żyjących psowatych bowiem najczęściej w ciąży prawdziwej jest tylko jedna samica (samica alfa), zaś pozostałe samice są w ciąży urojonej, której celem jest przygotowanie ich laktacji w momencie, gdy samica alfa urodzi. W ten sposób stado zabezpiecza się na wypadek, gdyby po porodzie samica alfa była na tyle osłabiona, że nie będzie mogła zająć się młodymi lub stanie się łatwym celem dla innych drapieżników.

W takiej sytuacji pozostałe samice w stadzie wchodzą w laktację dokładnie w momencie porodu samicy alfa (faza ciałka żółtego u psów zawsze trwa mniej więcej tyle samo bez względu na to, czy samica jest w ciąży prawdziwej czy nie) i stają się mamkami, dzięki czemu młode mają szansę na przetrwanie nawet w sytuacji, gdy nie będzie to dane ich biologicznej matce. Jest to naturalny sposób zabezpieczenia się stada na wypadek, gdyby po porodzie samica alfa padła i gwarantuje przetrwanie stada w środowisku.

Objawy i podłoże

Mimo że większość współcześnie utrzymywanych suk nie żyje w stadach, biologia układu rozrodczego psowatych jest nadal taka sama jak w warunkach naturalnych, ...