Przewlekła niewydolność nerek u kotów – aspekty diagnostyczne i terapeutyczne
Jak wspomniano na początku, kluczem do sukcesu w przypadku PNN jest jak najwcześniejsze rozpoznanie choroby. Na podstawie doświadczeń własnych każdy lekarz weterynarii może stwierdzić, że jeśli oprzemy rozpoznanie na schemacie klasycznym, tj. stwierdzenie podwyższonego stężenia kreatyniny, mocznika, fosforu nieorganicznego (Pi) we krwi oraz białkomoczu, to na leczenie jest zwykle za późno, a terapia, nawet jeśli uwzględnia konieczne elementy – płynoterapię, korekcję kwasicy metabolicznej i anemii, wiązanie Pi i dietoterapię – jest w istocie tylko odroczeniem eutanazji.
Autorzy na podstawie własnych doświadczeń proponują zatem schemat diagnostyki i terapii PNN oparty na analizie stężenia SDMA we krwi. Należy przy tym zastrzec, że jest on możliwy tylko w przypadku kota, który jest naszym stałym pacjentem. W czasie pierwszej wizyty (np. odrobaczenia, szczepienia itp.) należy poinformować właściciela, że u kota w wieku 6-7 lat, niezależnie od tego, jak zwierzę się czuje, należy koniecznie oznaczyć mu stężenie SDMA we krwi. W przypadku, gdy jest prawidłowe (tab. 1), należy wykonywać to badanie co 6 miesięcy. Jeśli stężenie SDMA wynosi około 14 µg/dl, należy wprowadzić dietę typu nerkowego i nakłonić kota, by więcej pił, co w praktyce oznacza kupienie fontanny lub zmianę miseczki, z której zwierzak pije.
W związku z kocim zwyczajem wąchania wody należy umożliwić zwierzęciu wypróbowanie różnych miseczek: ceramicznej, plastikowej, szklanej i metalowej, gdy kot znajdzie tę, z której zapach wody najbardziej mu odpowiada, będzie dużo [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
