Postępowanie żywieniowe w przypadku kamicy szczawianowo-wapniowej u psów i kotów

Kamica moczowa jest ważnym problemem zdrowotnym i terapeutycznym
u psów i kotów. Objawy kliniczne są bardzo zróżnicowane i zależą
od umiejscowienia kamieni. Kamienie moczowe mogą powstawać w różnych
częściach dróg moczowych, te zlokalizowane w pęcherzu moczowym i cewce
moczowej sugerują problem w obrębie dolnych dróg moczowych, natomiast
te w miedniczkach nerkowych lub moczowodach mogą być przyczyną ostrego
uszkodzenia nerek (AKI – acute kidney injury) lub nawet przewlekłej choroby nerek (CKD – chronic kidney disease). Leczenie rozpoznanej kamicy wymaga jak najszybszego usunięcia ich z dróg moczowych.

Postępowanie
żywieniowe ma na celu rozpuszczenie kamieni moczowych (w przypadku
struwitów, moczanów, kamieni cystynowych) i/lub zmniejszenie ryzyka ich
nawrotu. Skład kamieni moczowych (najlepiej potwierdzony ilościową
analizą krystalograficzną), ich lokalizacja, obecność potencjalnych
chorób współistniejących lub leżących u ich podłoża zaburzeń
metabolicznych oraz wywiad i warunki życia pacjenta są podstawowymi
elementami do rozważenia przy wprowadzaniu i optymalizacji postępowania
dietetycznego (5, 37).

Większość kamieni występuje w postaci
czystej (obecny jest tylko jeden rodzaj minerałów), ok. 11% kamieni
występuje w postaci złożonej (jeden dominujący minerał powyżej 70%, inne
rodzaje do 30%) lub mieszanej (kilka rodzajów minerałów, każdy do 70%
całości) (18, 19, 34). W takim przypadku profilaktyka żywieniowa powinna
być ukierunkowana na wewnętrzną część kamienia (ognisko krystalizacji),
która tworzy się pierwsza i ułatwia wytrącanie drugiego minerału.

Kamicaszczawianowo-wapniowa

U psów
i kotów kamienie szczawianowo-wapniowe (oksalaty, CaOx), obok
fosforanów magnezowo-amonowych (struwitów) należą do najczęściej
występujących typów kamieni moczowych. W ostatn...