Podróżowanie z psem i kotem

Podróżujący pies powinien mieć bezpieczną osobistą przestrzeń, gdzie czuje się dobrze.

W przypadku psów większych mogą to być mata na tylnej kanapie lub bagażnik aut mających przestrzeń bagażową połączoną z kabiną, np. kombi.

Uwaga! Nie wszystkie psy dobrze znoszą podróżowanie w przestrzeni bagażowej. Często bliska obecność opiekuna jest dla nich warunkiem bezpieczeństwa i emocjonalnego komfortu. Jeśli pies podróżuje w ten sposób, musi być koniecznie przypięty specjalnymi pasami bezpieczeństwa, aby nie potłukł się lub nie spowodował niebezpiecznej sytuacji podczas nagłego hamowania lub wypadku.

Małe psy najlepiej przewozić w transporterach, do których powinno się je uprzednio przyzwyczajać w domu w opisany powyżej sposób. W większych transporterach możemy przewozić także duże psy, pod warunkiem że dysponujemy odpowiednio dużym samochodem. Zaletą transportera jest to, że zapewnia psu bezpieczną i komfortową przestrzeń, oddzielając go od otoczenia, co jest szczególnie ważne w podróży autobusem, pociągiem lub tramwajem. Transporter przydaje się także w opanowywaniu psów, które nadmiernie ekscytują się przesuwającymi się widokami za oknem pojazdu, a w miejscu, do którego podróżujemy, np. na wakacjach, jest gotowym miejscem, gdzie pies może spać i wypocząć.

Przyzwyczajając psy lękliwe do jazdy autem, można wspomóc proces zmiany emocji feromonami kojącymi, które rozpylamy w samochodzie.

Jeśli jednak mamy do czynienia z psem, który bardzo boi się jazdy, należy poprosić o pomoc behawiorystę zwierząt, który na miejscu oceni emocje psa i przeprowadzi razem z opiekunami psa odpowiednie postępowanie mające na celu zmianę emocji i zachowania.

W części takich przypadków niezbędne jest zastosowanie (zawsze pod kontrolą lekarza weterynarii) leków łagodzących lęk, suplementów diety (nutraceutyków) lub preparatów ziołowych. Dobór odpowiedniego preparatu, np. zawierającego L-tryptofan, L-teaninę czy alfakazozepinę, powinno się dostosować do konkretnego zwierzęcia z uwzględnieniem stanu jego emocji i zdrowia.

Osobną kwestią jest tzw. choroba lokomocyjna manifestująca się nudnościami i często wymiotami. Należy wtedy z pomocą lekarza weterynarii dobrać odpowiedni preparat, np. maropitant, metoklopramid czy tietyloperazynę.

Transportując zwierzęta, nie karmimy ich bezpośrednio przed drogą, aby nie wsiadały do pojazdu z pełnym żołądkiem. Ostatni posiłek pies powinien dostać około 3-5 godzin przed podróżą. Dotyczy to także psów niemających choroby lokomocyjnej.

Jeżeli podróż będzie dłuższa, powinniśmy zaplanować postoje, podczas których pies będzie miał możliwość załatwienia potrzeb fizjologicznych i napicia się wody. Nade wszystko należy zwrócić uwagę na kwestie bezpieczeństwa, wyprowadzać psa w nowym otoczeniu na smyczy lub dłuższej lince treningowej oraz zadbać o to, by – nawet jeśli pies ma mikroczip – dodatkowo miał przypiętą adresówkę, która pozwoli na szybszy kontakt z opiekunem, gdy pies zgubi się z dala od miejsc, gdzie można szybko odczytać czip. Pamiętajmy także i o tym, że podróżujący pies musi być zaszczepiony przeciwko wściekliźnie. Wskazane są szczepienie przeciwko pozostałym chorobom, jak również profilaktyka przeciwpasożytnicza, w tym zabezpieczenie psa przeciwko kleszczom.