Płyty kostne w ortopedii małych zwierząt. Cz. II
Zakładanie płyt LCP
W przypadku płyt blokowanych LCP, zasadniczo zmienia się podejście do pracy płyty. W takim układzie płyta oraz śruby stanowią sztywny stelaż, który nie będzie pracował na kości. Ma to implikację związaną z powstawaniem naprężeń krytycznych na takiej płycie oraz z innym zachowaniem całego układu, bardziej zbliżonym do stabilizatora zewnętrznego niż do płyt DCP. Płyty LCP nie nadają się już tak dobrze jak DCP do modelowania, a w przypadku ich odkształcania powinniśmy przedtem zabezpieczać otwory gwintowane płyty specjalnymi zaślepkami bądź śrubami w celu zabezpieczenia płyty przed uszkodzeniem i odkształceniem gwintu w otworze.
Płyty LCP powinny być lekko uniesione nad korówką kości, o około 1-2 mm, co w znacznym stopniu eliminuje problem ukrwienia okostnej. Kładzenie płyty LCP bezpośrednio na kości, tak jak w przypadku DCP, pozbawia ją najważniejszej zalety. Zazwyczaj płyty blokowane są wykonywane z twardszego materiału niż płyty DCP, co może skutkować uszkodzeniem takiej płyty przy jej zbyt dużym odkształcaniu. Modelując płytę LCP, pamiętajmy, że odkształcenie w obrębie zabezpieczonego wcześniej otworu nie powinno przekraczać 4%. Poświęcenie kilku płyt do nauki ich modelowania oraz poznania różnic wydaje się być dobrym pomysłem przed zastosowaniem ich śródoperacyjnie.
Zakładanie śrubunku takiej płyty różni się od tego, jaki był w przypadku DCP. Aby uzyskać kompresję, płyta musi posiadać specjalne otwory do tego przygotowane, takie jak w płytach DCP. Oś śruby gwintowanej musi się pokryć z osią otworu, tak aby [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
