Pentatrichomonas hominis – pierwsze wykrycie u psów w Polsce

Omówienie wyników badań

Metodą mikroskopową w badanych próbkach kału nie stwierdzono P. hominis. Natomiast w jednej z 7 próbek od suk stwierdzono jaja Toxocara canis i Trichuris vulpis oraz w jednej od 9-tyg. szczenięcia (owczarek niemiecki) oraz w trzech od 9-tyg. szczeniąt (owczarek podhalański) oocysty Isospora spp. W czterech próbkach od 6-miesięcznych psów (owczarek niemiecki) z hodowli, w której była również suka z 9-tyg. szczeniętami, wykryto jaja glisty psiej (w trzech jaja Toxascaris leonina i w jednej T. canis i T. leonina). Natomiast tylko w jednej u szczeniaka z tej hodowli stwierdzono zarażenie T. leonina.

Metodą real-time PCR P. hominis stwierdzono w 5 próbkach: u czteroletniej suki (owczarek niemiecki) i jej szczenięcia oraz u 2 szczeniąt (gończy słowacki) oraz u jednego szczenięcia (posokowiec bawarski).

Pierwszą izolację DNA P. hominis z kału psa przeprowadzono w Chinach (8), gdzie badano 3-miesięczne szczenięta z przewlekłą biegunką. W rozpoznawania użyto także mikroskopu świetlnego, elektronowego oraz metodę PCR. Wykazano, że najdokładniejszą metodą jest metoda PCR. W naszych badania po raz pierwszy w Polsce wykazaliśmy P. hominis w 5 próbkach kału psów, ale również tylko metodą real-time PCR. Należy podkreślić, że psy od których pobraliśmy próbki kału, nie miały objawów biegunkowych.

Tolbert i wsp. (4) badając psy z biegunką, stwierdzili u nich P. hominis oraz T. foetus. Przy czym częściej wykrywali u psów z biegunką P. hominis niż T. foetus oraz stwierdzili, że pierwszy z nich nie tylko występuje u młodych psów, ale może również występować u psów starszych, np. 10-letnich. Pośrednio potwierdzili, że obecność P. ho...