Pasożyty żołądkowo-jelitowe u królików i kawii domowych

Nicienie

Wśród nicieni jelitowych u królików najczęściej mamy do czynienia z owsikiem króliczym Passalurus ambiguus. Zwierzęta często wykazują pierwsze objawy dopiero przy ciężkiej inwazji (biegunka, wzdęcia, kolkowe bóle brzucha, świąd odbytu). Tradycyjne metody badania kału są tutaj często zawodne i wskazują fałszywie negatywne wyniki. Przy podejrzeniu inwazji tymi pasożytami powinien być więc wykonany preparat odciskowy odbytu przy użyciu przylepca, ze względu na to, że jaja pasożytów znajdują się na śluzówce prostnicy i na odbycie oraz na powierzchni bobków kałowych.

Oprócz tego w kale mogą występować jaja nicieni z typu Strongylus, w postaci Graphidium strigosum lub Trichostrongylus retortaeformis. Zarówno inwazja Strongyliodes spp. jak i Trichuris leporis, mają u tych zwierząt nieokreślone znaczenie. Możliwość zarażenia następuje poprzez skarmianie królików zielonkami zanieczyszczonymi odchodami dzikich królików i zajęcy lub do zarażenia dochodzi u zwierząt utrzymanych na wolnych wybiegach. Zarażenia dotyczą przede wszystkim młodych zwierząt, które wykazują wówczas objawy biegunki, zmatowienie futra i braku apetytu.

Terapia

Przy inwazjach nicieni wykorzystywane są leki z grupy benzimidazoli takie jak fenbendazol: 20 mg/kg m.c. 1x dziennie przez 5 dni, z powtórką po 14 dniach, mebendazol: 20 mg/kg m.c., 1x dziennie przez 3-5 dni, powtórka po 14 dniach lub febantel: 10 mg/kg m.c. 1x dziennie per os przez 3 dni, powtórka po 14 dniach. Można także stosować podskórne iniekcje z iwermektyny w dawce 0,3-0,5 mg/kg m.c. z powtórzeniem po 7 i 14 dniach.

Tasiemce

Przypadki inwazji tasiemcami u dzikich królików są dość rzadkie, a u królików hodowlanych tym bardziej. Ta...