Opieka anestezjologiczna nad pacjentem kardiologicznym – cz. II

Wybudzanie oraz okres pooperacyjny

Wybudzanie pacjenta następuje po założeniu ostatnich szwów skórnych. Technik weterynarii zaprzestaje podawania środków podtrzymujących znieczulenie ogólne albo zmniejsza ich dawkę lub stężenie. Zapewnia drożność dróg oddechowych, np. poprzez wyciągnięcie języka oraz zapewnienie dostępu tlenu.

Kiedy zwierzę zacznie przełykać lub podnosić głowę, należy opróżnić mankiet rurki intubacyjnej i ją wyciągnąć. W zależności od zastosowanych środków narkotycznych oraz ich wpływu na organizm moment wybudzenia może przebiegać w różny sposób. Część zwierząt wybudza się spokojnie, inne natomiast np. wokalizują, szczekają, skomlą, wykazują niepokój, nerwowość, agresję, drżenie czy napięcie mięśniowe. Zachowania te należy odróżnić od bólu – trzeba sprawdzić, czy zostały podane leki przeciwbólowe zalecone przez lekarza weterynarii.

Wybudzającemu się zwierzęciu technik weterynarii powinien zapewnić spokój, ciepło, bezpieczne, przyciemnione miejsce. W przypadku gdy zwierzę ma obniżoną ciepłotę wewnętrzną ciała, należy ogrzać je np. kocami. Koce powinny być dobrane odpowiednio do zwierzęcia, gdyż zbyt duży ciężar może utrudnić swobodne oddychanie. Powszechna i bardzo przydatna w użyciu do ogrzewania jest lampa typu Sollux.

Lampa nie powinna być ustawiona bezpośrednio na zwierzę, odległość pomiędzy lampą a pacjentem powinna wynosić około 75 cm. Czas naświetlania technik weterynarii powinien dobrać tak, aby zwierzęcia nie poparzyć ani nie przegrzać. Dostępny jest również ocieplający system Bair Hugger wykorzystujący przepływ powietrza przez wewnętrzne filtry, które jest ogrzewane do wymaganej temperatury.

W przypadku braku kocy, materaców, mat grzewczych czy lamp w klatce obok zwierzęcia można umieścić termofory.

W całej procedurze znieczulania pacjentów z chorobą układu sercowo-naczyniowego najważniejsze są identyfikacja zaburzeń hemodynamiczych przed znieczuleniem, możliwych interakcji między lekami anestetycznymi a kardiologicznymi oraz indywidualne podejście do pacjenta i jego choroby. Wszystkie czynności wykonywane przez technika są bardzo ważne i mają ogromne znaczenie w całej procedurze. Łagodne obchodzenie się z pacjentem, minimalizowanie stresu, prawidłowa intubacja, zapewnienie ciepła, szybka i sprawna pomoc lekarzowi wpływają pozytywnie na przebieg znieczulenia oraz stan pacjenta.

Dzięki współpracy lekarzy oraz personelu pomocniczego oraz odpowiedniemu ustabilizowaniu pacjenta lekami kardiologicznymi można w jak najmniejszym stopniu wpłynąć na układ krążenia w trakcie zabiegu, a co za tym idzie, zwierzę możliwie szybko i bez uszczerbku na zdrowiu wróci do stanu sprzed znieczulenia.

Magdalena Dyrka*
lek. wet. Robert Kraczkowski
Zuzanna Uljanowska*

anestezjolog,
lecznica weterynaryjna Chiron-Wet w Lublinie
*studentka IV roku
Wydziału Medycyny Weterynaryjnej
Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie

Zainteresował Cię artykuł:
Opieka anestezjologiczna nad pacjentem kardiologicznym i chciałbyś dowiedzieć się więcej na temat opieki nad pacjentami w stanach nagłych?

Czytaj także:
Płynoterapia w praktyce małych zwierząt.