Opieka anestezjologiczna nad pacjentem kardiologicznym – cz. II

Ciepłota wewnętrzna ciała

Najczęściej stosowanymi przyrządami do pomiaru ciepłoty podczas zabiegu są przełykowe czujniki temperatury. Rektalny pomiar ciepłoty ciała może być utrudniony chociażby ze względu na przeprowadzany zabieg i obecność jałowego pola operacyjnego. Czujniki temperatury umieszczane doprzełykowo wymagają odpowiedniego monitora.

Możliwe powikłania wynikające z zaburzeń ciepłoty ciała to hipotermia oraz hipertermia. Hipotermia to zmniejszenie produkcji ciepła, które wynika ze zmniejszenia podstawowej przemiany materii i pracy mięśni. Temperatura poniżej 35ºC wymaga interwencji. Do obniżenia ciepłoty ciała mogą przyczynić się leki anestetyczne, a także parowanie środków antyseptycznych oraz parowanie z otwartych jam ciała.

Hipotermia może być przyczyną drżenia poanestetycznego, dłuższego wybudzania – powrotu do przytomności. Drastyczna hipotermia sięgająca poniżej 25ºC może spowodować zmiany w elektrogramie, zwiększony automatyzm serca, poniżej 22ºC – ustaje spontaniczne oddychanie, pojawiają się migotanie komór oraz zaburzenia krzepnięcia krwi.

W celu zapobiegania hipotermii układa się na stole operacyjnym maty grzewcze ustawione na temperaturę odpowiadającą fizjologicznej ciepłocie ciała zwierzęcia. Mata grzewcza nie może bezpośrednio przylegać do skóry zwierzęcia, powinna być dodatkowo osłonięta np. podkładem. Podczas zabiegu powinny być dostępne ogrzane jałowe płyny, gdyż w przypadku wystąpienia hipotermii podczas zabiegu lekarz weterynarii może zalecić podanie takich płynów do przepłukania jam ciała lub też do podania dożylnego.

Hipertermia to zwiększona produkcja ciepła, wynikająca z nasilenia przemiany materii – zwiększenie aktywności mięśni, płytkie znieczulenie ogólne. U psów i kotów określana jako temperatura przekraczająca 39,4-40ºC. Do hipertermii dochodzi w przypadku trudności w odparowaniu ciepła, np. u zwierząt otyłych, dużych, ograniczonych przez pole operacyjne.

Technik powinien zadbać o czynne metody chłodzenia, takie jak:

1. moczenie skóry wodą bądź alkoholem – dojdzie do utraty ciepła przez parowanie,
2. podanie dożylnego wlewu zimnych płynów,
3. gdy dojdzie do hipertermii podczas operacji, lekarz weterynarii może zalecić przygotowanie zimnych jałowych płynów do jam ciała.

Techniki chłodzenia należy prowadzić aż do osiągnięcia ciepłoty wewnętrznej ciała 40ºC. Ważne jest zróżnicowanie gorączki i hipertermii. Hipertermia w porównaniu z gorączką nie jest leczona przez podanie środków przeciwgorączkowych z grupy NLPZ.