Zespoły paraneoplastyczne (paranowotworowe) u pacjenta onkologicznego w praktyce weterynaryjnej. Cz. II – hiperkalcemia i hiperglobulinemia - Vetkompleksowo – serwis dla lekarzy weterynarii

Zespoły paraneoplastyczne (paranowotworowe) u pacjenta onkologicznego w praktyce weterynaryjnej. Cz. II – hiperkalcemia i hiperglobulinemia

Diagnostyka

Diagnostyka powinna zawierać podstawowe badania laboratoryjne: morfologia, biochemia z elektrolitami i wapniem całkowitym oraz zjonizowanym, rutynowe badanie moczu. W diagnostyce należy również uwzględnić badanie RTG klatki piersiowej, jamy brzusznej oraz kośćca (żebra, obręcz miedniczna, kręgi), jak również badanie okulistyczne dna oka. Jeśli u pacjenta występują objawy spontanicznego krwawienia, powinno ocenić się koaguację (płytki, PT, PTT). W diagnostyce ważnym badaniem jest elektroforeza surowicy (lub immunoelektroforeza), która polega (w bardzo uproszczony sposób ujmując) na separacji białek surowicy, w zależności od ich elektrycznego ładunku oraz wielkości.

Elementem, o którym należy pamiętać, posyłając surowicę pacjenta na to badanie, jest to, aby zawsze poprosić o elektroforeogram i nie opierać się tylko na „suchych” liczbowych wynikach. W wyniku elektroforezy krwi pacjenta z nowotworem zazwyczaj widoczny jest pik o wąskiej podstawie, zlokalizowany w rejonie globulin gamma (czasami beta). Szerokość podstawy tego piku jest porównywalna do szerokości podstawy piku produkowanego przez albuminy w rejonie alfa, i jest on co najmniej takiej samej wysokości bądź (znacznie częściej) wiele wyższy od piku odpowiadającego albuminom.

Bardzo rzadko monoklonalny pik pojawia się w rejonie alfa, co może być skutkiem immunoglobulin o zaburzonym ładunku elektrycznym, wyprodukowanych przez komórki rakowe. Wskazana jest również elektroforeza moczu w celu potwierdzenia obecności proteinurii Bence’a-Jonesa. Pomocna może być biopsja cienkoigłowa śledziony u psów. Definitywna diagnoza jest uzyskiwana zazwyczaj po pobraniu biopsji szpiku kostnego (pobranie rdzenia szpiku kostnego i/lub kilku aspiratów szpiku kostnego, gdyż, podobnie, jak w przypadku chłoniaka, szpiczak może być rozmieszczony w szpiku nierównomiernie i może być zlokalizowany w „gniazdach”).

W normalnym, zdrowym szpiku psa, ilość komórek plazmatycznych nie powinna stanowić powyżej 5% ...

Dostęp ograniczony.

Pełen dostęp do artykułu tylko dla zalogowanych użytkowników z wykupioną subskrypcją.
zaloguj się zarejestruj się

Znajdź swoją kategorię

2815 praktycznych artykułów - 324 ekspertów - 22 kategorii tematycznych

Weterynaria w Terenie

Poznaj nasze serwisy