Ocena ultrasonograficzna wątroby u królików i gryzoni

Prawidłowy obraz ultrasonograficzny

Wątroba u zdrowego zwierzęcia w badaniu ultrasonograficznym nie powinna bardzo wystawać poza łuk żebrowy (6) , jednak jest to subiektywne odczucie badającego.

Struktura prawidłowo wyglądającego miąższu wątroby powinna być homogenna, gruboziarnista z dobrze widocznymi naczyniami krwionośnymi (2, 6).

Według obserwacji własnych autorów echogeniczność miąższu wątroby u małych ssaków jest różna w zależności od gatunku: u królików i kawii domowych jest ona równa lub niższa od echogeniczności miąższu śledziony, natomiast u mniejszych gryzoni, takich jak: szczury, chomiki, myszoskoczki oraz myszy, echogeniczność miąższu wątroby jest wyższa niż echogeniczność miąższu śledziony.

W badaniu ultrasonograficznym wątroby u małych ssaków nie jesteśmy w stanie rozróżnić podziału na płaty. Wyjątkiem jest doogonowa część płata lewego u kawii domowej, gdyż jest on charakterystyczny – długi oraz ostro zakończony. Z tego powodu u kawii istnieje ryzyko pomylenia lewego płata wątroby ze śledzioną.

Przepona widoczna jest jako dobrze zaznaczona, hyperechogeniczna linia widoczna blisko doczaszkowej powierzchni wątroby. Obserwując przeponę w badaniu ultrasonograficznym, można zaobserwować stały jej ruch skoniungowany z ruchami oddechowymi (2). Od strony przepony widoczny jest artefakt odbicia lustrzanego, co świadczy o prawidłowej powietrzności płuc. Węzły chłonne wątrobowe nie są widoczne w badaniu ultrasonograficznym, jeśli nie są powiększone.

Naczynia krwionośne wątroby w badaniu ultrasonograficznym widoczne są jako hypoechogenne, rurowate struktury widoczne w przekroju podłużnym, skośnym lub poprzecznym (2, 6).

Dochodząca do wnęki wątroby żyła wrotna oraz jej odgałęzienia charakteryzują się hyperechogenną, łatwą do zauważenia ścianą (2, 6). Naczy...