Niedoczynność kory nadnerczy u psów

Rozpoznanie

Diagnoza jest stawiana po wnikliwym wywiadzie oraz badaniu klinicznym wraz z badaniami dodatkowymi. W rutynowych testach laboratoryjnych zwykle odnotowuje się niespecyficzne zmiany towarzyszące innym chorobom. Jednak w połączeniu z wywiadem i objawami klinicznymi pewne parametry mogą sugerować hipoadrenokortycyzm. W badaniu morfologicznym można zauważyć anemię normocytarą nieregeneratywną, która jest spowodowana krwawieniem w przewodzie pokarmowym. Charakterystyczne dla choroby Addisona są brak leukogramu stresowego nawet przy ciężkich objawach, a w przypadku badania biochemicznego – azotemia przednerkowa oraz zwiększona aktywność enzymów wątrobowych. W przypadku azotemii należy zwrócić uwagę na ciężar właściwy moczu, który jest niższy, niż mogłoby to wynikać z ostrej niewydolności nerek, psy chore mają stosunkowo niski ciężar właściwy moczu nawet przy odwodnieniu (zwykle < 1,030, czasem < 1,020). Najbardziej charakterystyczną zmianą jest jednak zaburzony stosunek sodu do potasu, który wynosi zwykle poniżej 27. Istotne jednak, by pamiętać, że jest to wyraźne w przypadku trwających objawów klinicznych, dlatego też stosunek poziomu sodu do potasu należy zbadać przed zastosowaniem płynoterapii i innych leków. W przypadku niedoboru glikokortykosteroidów obecna będzie również hipoglikemia. Wspominana wcześniej hyperkaliemia jest istotnym czynnikiem diagnostycznym, należy pamiętać jednak, że niezbyt specyficznym – listę diagnostyki różnicowej umieszczono w ryc. 2. Diagnostyka obrazowa nie jest szczególnie pomocna w rozpoznaniu – możliwe jest wykrycie przełyku olbrzymiego w badaniu RTG (bardzo rzadko), w badaniu ultrasonograficznym nadnerczy można wykazać ich zmniejszenie. Warto pamiętać, że wielkość nadnerczy ocenia się na podstawie ich szerokości, a nie samej długości. Jest to jednak dość trudne badanie, szczególnie w przypadku prawego nadnercza, które może być trudno dostępne do badania. Badania obrazowe nie nadają się zatem do diagnostyki, mo...