Moczowody – wyzwanie diagnostyczne

Ektopia moczowodu

Przemieszczenie moczowodów jest wrodzoną wadą anatomiczną polegającą na nieprawidłowym przebiegu moczowodu i nieprawidłowej lokalizacji jego ujścia. Może dotyczyć jednego lub obu moczowodów. Wyróżnia się między innymi ektopię śródścienną, w której moczowód przebija ścianę pęcherza moczowego, omija trójkąt pęcherza, a jego ujście otwiera się w cewce lub pochwie (mogą współistnieć dwa ujścia, jedno na terenie pęcherza, a drugie – poza nim). Ujście moczowodu może również przybrać postać rynienki, która nie spełnia funkcji zastawki. W przypadkach ektopii pozaściennej moczowód omija pęcherz moczowy, by znaleźć ujście bezpośrednio w cewce moczowej lub pochwie (częstsze u kotów). Letalna forma ektopii, w której nie ma anatomicznego ujścia moczowodu, prowadzi do poszerzenia moczowodu i wodonercza.

Przemieszczenie moczowodów dotyka dużo częściej psy niż koty. Diagnozuje się je częściej u samic niż u samców, a rasami predysponowanymi są: syberian husky, nowofundland, buldog, west highland white terrier, foksterier, pudel miniaturowy i pudel toy (6, 7).

Objawami nasuwającymi podejrzenie ektopii moczowodu jest okresowe lub ciągłe nietrzymanie moczu obserwowane już u szczeniąt. Mocz może wypełniać pochwę i „ulewać” się podczas zmiany pozycji zwierzęcia. Prawidłowa mikcja może być zachowana zwłaszcza gdy ektopia dotyczy tylko jednego moczowodu. Charakterystycznymi objawami są też nawracające stany zapalne cewki moczowej, pochwy i pęcherza moczowego. Infekcje mogą objąć również nerki.

W diagnozie różnicowej należy wziąć pod uwagę niewłaściwe oddawanie moczu (świadoma mikcja, ale w niepożądanych miejscu i czasie), dysfunkcje zwieracza cewki moczowej, nietrzymanie moczu z przepełnienia (poliuria związana na przykład z niewydolnością nerek), zapalenie pęcherza moczowego i/lub cewki moczowej, na przykład w przebiegu infekcji, oraz częściowa niedrożność cewki moczowej.

Postępowanie diagnostycznie obejmuje pełne badanie moczu (oznaczenie ciężaru wł...