Mniej lub bardziej znane wektory chorób zakaźnych

Komary

Komary należą do rzędu Diptera (muchówki), rodziny Culicidae (komarowate), wyróżnia się około 3500 gatunków, a wiele z nich, z uwagi na krwiopijność, pełni rolę wektorów, w szczególności na terenach endemicznych. Wiadomo, że komary przenoszą patogeny istotne z punktu widzenia zdrowia publicznego i weterynarii, wywołujące takie choroby jak: denga, gorączka Zika, gorączka Zachodniego Nilu, malaria, filarioza czy żółta febra.

Smukłe, wydłużone ciało dorosłego owada jest pokryte łuskami, a skrzydła posiadają użyłkowanie. Żyłki te są często wykorzystywane jako jedna z cech pozwalających na identyfikację poszczególnych gatunków. Komary charakteryzują się także długimi i wiotkimi nogami oraz wydłużonym kłująco-ssącym aparatem gębowym. Owłosione czułki samców na ogół są wydatniejsze niż czułki samic. Brzęczenie komara wynika z wysokiej częstotliwości uderzeń skrzydeł, a jego występowanie może stanowić jedną z metod rozpoznawania płci (samica: 400 Hz; samiec: 300-400 Hz) (16). Samce żywią się nektarem i innymi sokami roślinnymi.

U większości gatunków samice do złożenia jaj potrzebują białek pozyskanych z krwi. Różne gatunki komarów wykazują wąskie preferencje dotyczące żywicieli (17). Spowodowane jest to selekcją genetyczną, która wynika z korzyści adaptacyjnych dotyczących żerowania na wybranych gatunkach kręgowców (17). Należy jednak zwrócić uwagę, że preferencje w doborze żywiciela przez komary charakteryzuje wysoka plastyczność wynikająca z dostępności i zagęszczenia populacji zwierząt.

Jaja składane są na powierzchni wody, gdzie wykluwają się larwy, które pływają szarpiącym, wijącym się ruchem. U większości gatunków larwy żywią się glonami i szczątkami organicznymi, chociaż niektóre z nich są drapieżne i mogą nawet żerować na innych larwach komarów. W przeciwieństwie do większości owadów, komary na etapie poczwarki są aktywne i swobodnie pływają. Larwy i poczwarki oddychają, wystawiając ponad powierzchnię wody rurkę oddechową znajdującą się na ...