Konsekwencje błędów żywieniowych. Jak im zapobiegać? - Vetkompleksowo – serwis dla lekarzy weterynarii

Konsekwencje błędów żywieniowych. Jak im zapobiegać?

Opiekunowie zwierząt, oprócz zapewnienia im optymalnych warunków życia, są zobowiązani także do zaspokojenia ich wymagań żywieniowych. To właściciel jest odpowiedzialny za dobór odpowiedniego rodzaju pokarmu, częstotliwość i porę podawania posiłków czy objętość dziennej dawki pokarmowej. Zwierzęta towarzyszące są całkowicie zależne od człowieka w kwestii dostępu do pokarmu czy wyboru modelu żywienia.

Właścicielom psów i kotów zdarza się popełniać (najczęściej nieświadomie – z braku wiedzy lub „z miłości”) błędy związane z ich żywieniem. Część problemów zdrowotnych zwierząt, a także zaburzeń behawioralnych wielokrotnie ma związek z niewłaściwą dietą. Psy i koty muszą otrzymywać pożywienie dostosowane do ich aktualnego stanu fizjologicznego, fazy wzrostu czy aktywności fizycznej – niezależnie od tego, czy stosowana jest karma komercyjna (mokra, sucha), czy przygotowana w domu. Bardzo istotną rolę odgrywa personel weterynaryjny, który jest wskazywany przez właścicieli i hodowców jako zaufane źródło wiedzy żywieniowej.

Źle zbilansowana dieta domowa

Istnieje mylne przekonanie właścicieli zwierząt, że samo mięso jest w stanie zaspokoić wszystkie potrzeby żywieniowe psa. Tkanka mięśniowa jest bogatym źródłem białka i tłuszczów, zawiera dużo fosforu, ale mało wapnia. Dlatego długotrwałe stosowanie diety opartej wyłącznie na mięsie może prowadzić między innymi do poważnych niedoborów wapnia (szczególnie niebezpieczne u zwierząt rosnących), co sprzyja wystąpieniu wtórnej żywieniowej nadczynności przytarczyc. Stałe niskie stężenie wapnia w surowicy powoduje przewlekłe wysokie stężenie parathormonu, które prowadzi do demineralizacji kości.

Pierwszymi objawami niedoboru wapnia u psów są choroby przyzębia, następnie kręgosłupa i kości długich. Pojawiają się: bolesność, kulawizny, spontaniczne złamania (głównie kości długich). Równie niebezpieczny jest nadmiar wapnia w diecie, który może być przyczyną wystąpienia objawów chorób ortopedycznych, obserwowanych najczęściej u szczeniąt dużych ras.

Występuje najczęściej, gdy właściciel podaje zbyt dużo wapnia do karmy przygotowywanej w domu lub gdy szczenię jest żywione pełnoporcjową karmą komercyjną i otrzymuje dodatkowo preparaty wapniowe. W karmach zbilansowanych poziom wapnia jest odpowiednio dobrany do wieku i masy ciała psów, zatem nie ma potrzeby uzupełniania dawki w jakiekolwiek składniki pokarmowe.

Choroby stawów mogą wynikać nie tylko z predyspozycji genetycznych, ale także z nieprawidłowego żywienia młodych psów. Wykazano, że największym czynnikiem ryzyka wystąpienia osteochondrozy (OC) jest spożywanie przez szczenięta zbyt dużych ilości wapnia. Z kolei nadwaga u szczeniąt, będąca wynikiem przekarmiania, prowadzi do znacznego wzrostu ryzyka wystąpienia klinicznych objawów dysplazji stawów biodrowych (HD). Należy zwracać szczególną uwagę na nadmierne wzbogacanie diety szczeniąt w związki wapnia i witaminę D3, ponieważ uszkodzenia układu kostnego w okresie wzrostu i rozwoju będą miały kluczowe znaczenie dla zdrowia i kondycji zwierząt w ich dorosłym życiu.

U suk ras małych oraz kotek w okresie reprodukcji może dojść do wystąpienia tężyczki poporodowej. W tab. 1 podano zalecane zawartości wapnia w pokarmie psów i kotów dorosłych, rosnących i w okresie reprodukcji. Aby zapobiegać chorobom zwyrodnieniowym stawów u psów ras predysponowanych, wzbogaca się dietę bytową o doustne podawanie kwasów tłuszczowych n-3, glukozaminy, siarczanu chondroityny i przeciwutleniaczy, które uznawane są za mające ochronny wpływ na stawy.

VET_PERSONEL_1_16_vet_zywienie_KONSEKWENCJE_BLEDOW_ZYWIENIOWYCH_TAB_1
Tab. 1. Dane FEDIAF na rok 2012. *Szczeniętom ras psów osiągających > 15 kg masy ciała po 6. miesiącu życia należy zredukować dawkę do 2 g/1000 kcal, szczeniętom mniejszych ras – 2,2 g/1000 kcal przez cały okres wzrostu
Z kolei ciągłe wykorzystywanie w żywieniu kota wątróbki (np. jako tańszego „zamiennika” mięsa) może doprowadzić do pojawienia się objawów hiperwitaminozy A, takich jak:
  • trudności w poruszaniu się,
  • ból mięśni,
  • przeczulica, zwłaszcza w obrębie szyi i kończyn piersiowych.

Weterynaria w Terenie

Poznaj nasze serwisy