Ekonomiczna diagnostyka weterynaryjna

Artykuł stanowi fragment 20. rozdziału książki pt. ,,Ekonomiczna diagnostyka weterynaryjna” autorstwa Ryane E. Englar i Sharon M. Dial.

Przypadek 11

Opis zwierzęcia:

As, trzymiesięczny kastrowany samiec rasy labrador retriever

Historia:

As został adoptowany ze schroniska trzy dni przed wizytą. Otrzymał trzy szczepionki, a za dwa tygodnie ma otrzymać kolejne szczepienie. W schronisku otrzymał leki odrobaczające w postaci embonianu pyrantelu, a także sulfadimetoksynę z powodu kokcydiozy. Powodem wizyty jest biegunka, która rozpoczęła się dzień przed wizytą.

Nowi właściciele obawiają się, że pies jest zarażony parwowirusem.

Wstępne pytania dotyczące posiadanych informacji wraz z odpowiedziami

1. Jakie są rozpoznania różnicowe po uwzględnieniu danych klinicznych?
   a) Podstawowymi rozpoznaniami różnicowymi w tym przypadku są giardioza lub zarażenie pasożytami przewodu pokarmowego. Inne rozpoznania do rozważenia to błąd dietetyczny i parwowiroza (CPV). Choć nie można potwierdzić CPV, historia szczepień oraz brak ospałości i wymiotów oznaczają, że to rozpoznanie jest mniej prawdopodobne.
2. Jak powinna wyglądać lista badań diagnostycznych (przy nieograniczonych zasobach) i dlaczego?
   a) Należy wykonać: flotację kału, bezpośredni rozmaz kału, testy antygenowe kału w kierunku CPV i Giardia, a także badanie morfologiczne krwi.
   b) Flotacja kału jest pomocna w potwierdzeniu lub odrzuceniu obecności pasożytów przewodu pokarmowego (np. zarażenia tęgoryjcem, glistami lub włosogłówką).
   c) Bezpośredni rozmaz kału umożliwia wykrycie pasożytów ruchliwych (np. Giardia).
   d) Testy antygenowe kału są najbardziej czułym badaniem w kierunku CPV i Giardia. Pomagają w potwierdzeniu lub wykluczeniu zarażenia CPV lub Giardia z listy rozpoznań różnicowych.
   e) Badanie morfologiczne krwi umożliwia stwierdzenie niedokrwistości oraz stopnia regeneracji, a także zidentyfikowanie zmian leukocytów zgodnych ze stanem zapalnym lub stresem, oraz ocenę liczby płytek krwi.
3. Jakie tanie badania diagnostyczne można wykonać, aby uzyskać informacje zbliżone do tych, które zapewniłyby badania wykonywane przy nieograniczonych zasobach?
   a) W tym przypadku odpowiednie wstępne tanie badania diagnostyczne są niemal identyczne z idealną listą badań. Flotacja kału, bezpośredni rozmaz kału, a także PCV/TPP są odpowiednimi badaniami niskokosztowymi.
4. Jakich wyników należy oczekiwać u tego pacjenta, uwzględniając jego historię, wygląd oraz rezultaty badania fizykalnego?
   a) W badaniu flotacji kału należy oczekiwać identyfikacji pasożytów lub ich jaj, zaś w bezpośrednim rozmazie kału ruchliwych pasożytów. Ponieważ pacjent ma biegunkę, należy oczekiwać hipoproteinemii wtórnej do utraty białka do światła przewodu pokarmowego. Jeżeli zwierzę jest mocno obciążone pasożytami, można stwierdzić niedokrwistość wtórną do niedoboru żelaza.

Pytania i odpowiedzi dotyczące interpretacji wyników

1. Biorąc pod uwagę wyniki badań diagnostycznych, jakie stwierdza się nieprawidłowości? Jaka jest interpretacja tych wyników?
   a) Wyniki badań diagnostycznych są zgodne z giardiozą. Identyfikacja mikroorganizmów wiciowych o schemacie ruchu przypominającym opadający liść przemawia za giardiozą. W połączeniu z tym, wykrycie obecności właściwych morfologicznie trofozoitów i cyst jest potwierdzeniem rozpoznania giardiozy.
2. Dlaczego w badaniu flotacji kału w roztworze cukrowym nie stwierdzono cyst i trofozoitów Giardia, a w roztworze azotanu sodu stwierdzono liczne pasożyty?
   a) Cukrowy roztwór Sheathera jest bardzo hipertoniczny, co często powoduje znaczne zniekształcenie mikroorganizmów Giardia. Z tego powodu należy założyć, że cysty i trofozoity Giardia były obecne w próbce pochodzącej od pacjenta, ale nie można było ich rozpoznać. Aby rozpoznać giardiozę, najlepiej wykorzystać siarczan cynku. Rozpoznanie można jednak potwierdzić także na podstawie roztworu do flotacji zawierającego azotan sodu. Roztwory kału, w których wykorzystano siarczan cynku lub azotan sodu, nie zniekształcą Giardia w taki sposób, jak cukrowy roztwór Sheathera.
3. Czy u pacjenta, u którego uzyskano ujemny wynik diagnostyki kału, można całkowicie wyeliminować z listy rozpoznań różnicowych podejrzenie giardiozy lub innej pasożytniczej inwazji przewodu pokarmowego? Co można zrobić w celu dalszej oceny tych dwóch rozpoznań?
   a) Testy antygenowe są najbardziej czułymi metodami wykrycia zarażenia Giardia. Dostępne są podręczne testy ELISA, których wynik ujemny pozwala wykluczyć giardiozę. Alternatywnie, wysoko czułą, swoistą i skuteczną metodą diagnostyczną dla wykrycia przyczyny objawów klinicznych pacjenta są testy PCR w kierunku Giardia i wielu innych patogenów jelitowych. Należy się skontaktować z lokalnym weterynaryjnym laboratorium diagnostycznym, aby ustalić, jakie testy PCR do badania kału są dostępne.
4. Na podstawie wyników badań diagnostycznych jakie jest/są najważniejsze rozpoznania różnicowe w omawianym przypadku?
   a) Podstawowym rozpoznaniem różnicowym w tym przypadku jest giardioza, choć nie można całkowicie wykluczyć jednoczesnego zarażenia innymi patogenami przewodu pokarmowego (np. tęgoryjcem lub włosogłówką).

Ryane E. Englar
Sharon M. Dial