Gen MDR1

Jakie psy zakwalifikowano do grupy badanej?

Autorzy omawianej pracy przebadali 27 psów z chłoniakiem złośliwym w różnym stadium zaawansowania (24 psy z chłoniakiem wieloogniskowym w zaawansowanym stadium, 2 psy z chłoniakiem wieloogniskowym we wczesnym stadium i 1 pies z postacią skórną chłoniaka T-komórkowego). Psy rozpoczęły leczenie według standardowego protokołu Hofheim II, uwzględniającego podanie winkrystyny (dzień 1.), L-asparaginazy (dzień 3.), cyklofosfamidu (dzień 10.), cytarabicyny (dzień 20.), lomustyny (dni 20.-24.) i doksorubicyny (dzień 40.). Protokół powtarzano czterokrotnie, przy czym po zastosowaniu doksorubicyny następowała 2-tygodniowa przerwa.

Niestety autorzy omawianego badania nie podali precyzyjnej klasyfikacji chłoniaków u pacjentów objętych badaniem. Wiadomo obecnie, że chłoniak nie jest homogennym nowotworem, a grupą kilkunastu różnych nowotworów, które różnią się od siebie przebiegiem, reakcją na leczenie czy rokowaniem – niektóre typy chłoniaków wręcz nie wymagają leczenia, co więcej chemioterapia może u takich pacjentów skracać długość życia.

Jak oceniano natężenie powikłań po chemioterapii?

Oceniano je na podstawie wyników badań laboratoryjnych oraz ankiet wypełnianych przez właścicieli psów. Stopień zaawansowania niepożądanych efektów ze strony przewodu pokarmowego i układu krwiotwórczego klasyfikowano na podstawie systemu VCOG-CTCAE (ang. Veterinary Comparative Oncology Common Terminology Criteria for Adverse Events), którego założenia przedstawiono w tab. 1.

Pacjenci, którzy uzyskali w tej klasyfikacji mniej niż 5 punktów, zostali włączeni do grupy dobrze tolerującej chemioterapię (A), pacjentów z liczbą punktów 5-20 opisano jako zwierzęta, u których wystąpiły łagodne działania niepożądane (B), zaś te, które uzyskały > 20 punktów, jako pacjentów, u których wystąpiły ciężkie działania niepożądane zastosowanych leków przeciwnowotworowych (C).

W grupie A znalazło się 15 psów, zaś odchylenie standardowe dla ...