Gen MDR1

Gen MDR1 daje wskazówki pozwalające przewidzieć tolerancję na chemioterapię i jej skuteczność u psów z chłoniakiem złośliwym.

Problem nadwrażliwości na leki u psów z mutacją genu MDR1 jest doskonale znany lekarzom weterynarii z co najmniej dwóch powodów. Po pierwsze – dotyczy dużej populacji psów (opisano predyspozycje rasowe, a według badania przeprowadzonego w Niemczech mutacja ta występuje między innymi u: ok. 33% owczarków szkockich collie, 6,9% owczarków australijskich i 5,7% owczarków australijskich) (4). Po drugie – odnosi się do bardzo wielu stosowanych na co dzień środków farmakologicznych, z takich grup jak: leki przeciwpasożytnicze (np. iwermektyna), leki przeciwbiegunkowe (np. loperamid), antybiotyki (np. doksycyklina), leki używane do sedacji i indukcji znieczulenia (np. butorfanol, acepromazyna) czy leki przeciwnowotworowe (np. winkrystyna, doksorubicyna) (10). Poniżej przedstawiamy wybrane wyniki badania opublikowanego w „Veterinary and Comparative Oncology” dotyczące możliwości wykorzystania oznaczenia ekspresji genu MDR1 w określeniu ryzyka wystąpienia ciężkich powikłań chemioterapii oraz szans jej powodzenia u psów z chłoniakiem złośliwym.

Rola genu MDR1 i glikoproteiny P

Glikoproteina P, którą koduje gen MDR1, jest transporterem błonowym zależnym od ATP odpowiadającym między innymi za wypompowywanie z wnętrza komórek substancji hydrofobowych, w tym leków (7, 13). Udowodniono, że białko to jest w stanie usuwać z przestrzeni wewnątrzkomórkowej takie środki farmakologiczne stosowane w terapii nowotworów, jak: winkrystyna, winblastyna, doksorubicyna, daunorubicyna, etopozyd, tenipozyd, imatynib, paklitaksel, docetaksel oraz wiele innych (5, 10). Glikoproteina P jest zaangażowana w transport szkodliwych substancji z komórek narządów, które mają bezpośrednią styczność z cząsteczkami kesnobiotyków i odpowiadają za ich wchłanianie, dystrybucję i eliminację (głównie: jelita, wątroba, nerki, śródbłonek naczyniowy bariery krew – mózg) (1, 11).
...