Badanie ultrasonograficzne struktur szyi u psów i kotów – aktualne spojrzenie. Cz. I
Torbiele ślinowe rzekome czy pozaprzewodowe powstają wskutek uszkodzenia gruczołu lub przewodu wyprowadzającego ślinę, wycieka ona do przestrzeni międzytkankowych wewnątrz lub poza śliniankę. Otoczeniem takiej torbieli są okoliczne tkanki, a przez ich drażnienie dochodzi do pokrycia brzegów ziarniną. W obrazie sonograficznym możemy zauważyć różne objawy w zależności od czasu, który upłynął od powstania uszkodzenia. Początkowo widoczne są duże przestrzenie płynowe wokół ślinianki i w głębiej położonych tkankach miękkich. Gruczoł ślinowy może być nieco hiperechogeniczny, ale nie bierze się to ze zmiany jego struktury, a raczej z efektu wzmocnienia dystalnego za przestrzeniami wypełnionymi płynem.
Oczywiście tylko w przypadku, gdy między głowicą sonograficzną a ślinianką taki płyn występuje. Około miesiąca później, prawdopodobnie pod wpływem długotrwałego stanu zapalnego, dochodzi do rzeczywistej zmiany struktury ślinianki na heteroechogeniczną. Ściana torbieli zmienia się z ziarniny na tkankę włóknistą, a przestrzenie płynowe mogą zanikać. Obserwowano dalszą zmianę echogeniczności, która po około 3 miesiącach powodowała powstawanie cieni akustycznych, co prawdopodobnie jest związane z metaplazją uszkodzonej ślinianki (4).
Stany zapalne gruczołów ślinowych zdarzają się stosunkowo często. Głównymi przyczynami są urazy, infekcje i choroby tła immunologicznego. Pojedyncze przypadki zapalenia gruczołów ślinowych opisano przy inwazjach rzęsistka policzkowego (Trichomonas tenax) u psów powyżej 5. roku życia i przy współwystępującej parodontozie (4).
Kamienie ślinowe są u psów i kotów rzadkie. Często obserwowano je z długo istniejącymi torbielami ślinowymi. W obrazie sonograficznym wyglądają jak standardowe kamienie: mocno hiperechogeniczna powierzchnia odbijająca niemal wszystkie fale ultradźwiękowe i widoczne za nią cienie akustyczne (4).
Należy pamiętać, aby w diagnostyce chorób gruczołów ślinowych nie ograniczać się wyłącznie do badania ultrasonograficznego. Często należy posiłkować się metodą biopsji cienkoigłowej aspiracyjnej (FNA), a sialografia, czyli badanie kontrastowe [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
