Diagnostyka ultrasonograficzna mięśni i ścięgien biodrowo-lędźwiowych u psów

Ostre i przewlekłe urazy grup mięśni biodrowo-lędźwiowych to temat cieszący się coraz większym zainteresowaniem wśród lekarzy weterynarii i fizjoterapeutów. Wynika to z popularyzacji wśród właścicieli czworonogów tzw. dog agility – kontuzyjnego sportu, w którym pies z dużą prędkością pokonuje specjalny tor przeszkód. Wśród psów uprawiających ten rodzaj aktywności, urazy i przeciążenia mięśni biodrowo-lędźwiowych występują dość często. Liczne kontuzje u psów spowodowały, że w ostatnich latach coraz większą uwagę zwraca się na diagnozę i leczenie tej grupy mięśni.

Objawy kliniczne ostrego lub przewlekłego uszkodzenia mięśnia biodrowo-lędźwiowego mogą obejmować zaburzenia chodu, kulawizny ze zmniejszonym wydłużeniem stawu biodrowo-udowego, ból przy dotyku i zaniki mięśniowe kończyny, w której doszło do urazu. Kulawizna wynikająca z choroby opisywanego mięśnia może być podobna do kulawizny u psów z uszkodzeniem więzadła krzyżowego przedniego czy dysplazji stawu biodrowego, dlatego ważne jest przeprowadzenie badania ultrasonograficznego mięśni biodrowo-lędźwiowych u psów z podejrzeniem urazu w celu diagnostyki różnicowej przyczyn zaburzonego chodu.

Anatomia

Mięsień biodrowo-lędźwiowy jest najsilniejszym z zespołu mięśni wewnątrzmiedniczych, do których należą również mięśnie lędźwiowy mniejszy i czworoboczny lędźwi (1, 2).

Mięsień biodrowo-lędźwiowy składa się z mięśnia lędźwiowego większego i biodrowego, leży brzusznie do mięśnia czworogłowego lędźwi oraz grzbietowo do mięśnia lędźwiowego mniejszego, Mięsień lędźwiowy większy rozpoczyna się na trzonach i wyrostkach poprzecznych kręgów lędźwiowych, a także na jednym lub dwóch kręgach piersiowych, Mięsień biodrowy składa się z dwóch brzuśców – bocznego i przyśrodkowego. Oba brzuśce łączą się w jedno ścięgno, które kończy się razem z mięśniem lędźwiowym większym na kręta...