Diagnostyka guzów śródpiersia u psów: mniej inwazyjne metody rozpoznawania

Badanie cytologiczne najczęstszych guzów śródpiersia

Wykonanie biopsji cienkoigłowej zmian w śródpiersiu nie jest trudne, ale niesie ze sobą pewne ryzyko wynikające z obecności w tej lokalizacji ważnych struktur anatomicznych. Ryzyko to można ograniczyć poprzez wykonanie biopsji pod kontrolą obrazowania (9, 12). Rozpoznania różnicowe dla aspiratów ze śródpiersia zawierających głównie limfocyty to: chłoniak, grasiczak i rozrost odczynowy węzłów chłonnych (9, 12).

Chłoniak

Chłoniak (lymphoma) to najczęstszy nowotwór śródpiersia (12). Jego rozwój jest konsekwencją transformacji nowotworowej limfocytów, która prowadzi do ich klonalnego rozrostu. W odróżnieniu od białaczki limfocytarnej choroba ta ma źródło w limfocytach znajdujących się poza szpikiem kostnym. Chłoniak śródpiersia występuje często u młodych zwierząt (4) i wywodzi się głównie z limfocytów T (6). Metodą leczenia z wyboru jest chemioterapia. Chłoniak śródpiersia ma gorsze rokowanie niż jego postać rozsiana (wieloogniskowa) (10).

Cytologiczne rozpoznanie chłoniaka śródpiersia stawia się przy wykorzystaniu uniwersalnych kryteriów diagnostycznych, które stosuje się w odniesieniu do chłoniaków we wszystkich lokalizacjach. Stwierdzenie w ocenie cytologicznej przeważającej monomorficznej populacji dużych lub średnich limfocytów wskazuje na obecność chłoniaka (ryc. 1). W obrazie cytologicznym często występują również figury mitotyczne, makrofagi fagocytujące fragmenty komórek (tingible-body macrophages) i liczne fragmenty cytoplazmatyczne (lymphoglandular bodies) (9, 12).

Wyzwanie stanowi jednak cytologiczne rozpoznanie chłoniaka z komórek małych. Ich obraz cytologiczny charakteryzuje się obecnością jednolitej populacji małych limfocytów, często o normalnej morfologii. Liczna populacja małych limfocytów jest również obecna w przypa...