Lokiwetmab w praktyce – czyli jak zoptymalizować skuteczność terapii

Atopowe zapalenie skóry (AZS) jest objawem klinicznym atopii i jak sama nazwa wskazuje jest chorobą charakteryzującą się stanem zapalnym oraz świądem skóry. Diagnoza stawiana jest na podstawie danych z wywiadu, charakterystycznych objawów klinicznych, które uwzględnione są w Kryteriach Favrot’a (Favrot i wsp. 2010). Sama diagnoza AZS jest dość prosta, problemy mogą pojawić się natomiast w jego przebiegu, kiedy to w zależności od stanu zwierzęcia należy dobrać odpowiednie leczenie. W przebiegu choroby można wyróżnić objawy występujące w stanie ostrym oraz przewlekłym (najczęściej z powikłaniami bakteryjnymi lub drożdżakowymi), odpowiednio wprowadzamy leczenie reaktywne i proaktywne. Terapia reaktywna ma za zadanie jak najszybciej i najskuteczniej ograniczyć ostre objawy AZS, do czego potrzebne jest wieloczynnikowe działanie tzn. stosowanie nie tylko leków przeciwalergicznych, ale również ograniczających stan zapalny, zakażenia bakteryjne czy drożdżakowe, przy czym należy zaznaczyć, iż objawy często dotyczą również zewnętrznego kanału słuchowego. Wykorzystywane jest połączenie terapii ogólnoustrojowej, ale i miejscowej w formie szamponów, pianek, sprayów czy kremów. Terapia proaktywna ma za zadanie utrzymać dobry stan skóry zwierzęcia i świąd na niskim poziomie (najlepiej brak) i wprowadzenie takiej terapii miejscowej, aby zapobiegać powikłaniom.

Zaleca się by zbadać i leczyć czynniki wikłające AZS, takie jak zakażenia bakteryjne, grzybicze i pasożytnicze!

[...]

Ten materiał dostępny jest tylko dla użytkowników, którzy są lekarzami weterynarii
lub posiadają wykupioną subskrypcję.

Masz aktywną subskrypcję?

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas