Czerpiąc z najlepszych źródeł

Jak ważne jest stałe poszerzanie wiedzy dla praktykującego lekarza weterynarii? Z jakich odbytych kursów jest Pani najbardziej zadowolona?

Medycyna weterynaryjna stale się zmienia, na pewno na lepsze. Obecnie mamy wiele nowych możliwości diagnostycznych i terapeutycznych, które nie były dostępne kilkanaście czy nawet kilka lat temu. Dlatego tak ważne jest, by stale zdobywać nową wiedzę oraz umiejętności i wykorzystywać je w codziennej praktyce. Uczyć można się na wiele różnych sposobów. Najczęściej są to kursy lub warsztaty prowadzone przez specjalistów, często najlepszych w swojej dziedzinie. Ja uczestniczyłam m.in w kursach ESAVS, które zdecydowanie polecam. Początkującym osobom dają świetne podstawy, a tym, którzy mają już jakieś doświadczenie, pozwalają uzupełnić wiedzę.

Dermatozy, pomimo swojego powszechnego występowania, potrafią być zaskakujące. Jakie przypadki ze swojej praktyki uznałaby Pani za najbardziej interesujące w tej kwestii?

Trudno wybrać konkretne przypadki, ponieważ są bardzo różne. Cała dermatologia jako dziedzina jest niezwykle ciekawa, ale też trudna i wymaga niemałego doświadczenia. Dermatozy endokrynne są niezwykle ciekawe, gdyż łącza w sobie endokrynologię, dermatologię i internę, przez co wymagają niekiedy wielotorowego leczenia.

W artykule omawia Pani tematykę dermatoz endokrynnych u psów. Jak często do gabinetu trafiają inne zwierzęta domowe z problemami dermatologicznymi o podłożu endokrynnym?

Można powiedzieć, że często. Niektóre choroby, jak np. dermatoza X, spotykamy obecnie znacznie częściej niż kiedyś. Myślę, że często. Pacjentów z niedoczynnością tarczycy czy chorobą Cushinga spotykamy w gabinetach nieustannie od lat. Niektóre choroby, jak np. dermatoza X, spotykane są obecnie znacznie częściej niż kiedyś. Częstotliwość występowania chorób jest w dużej mierze zależna od ras psów, które w danym kraju występują w przewadze. Im dana rasa jest popularniejsza, tym więcej widzimy chorób, do których jest predysponowana. Dodatkowo ma znaczenie linia genetyczna, z której dana rasa się wywodzi. Inaczej kształtuje się sytuacja w Polsce, reszcie Europy czy Ameryce Północnej.

Zmiany skórne u zwierzęcia są łatwo dostrzegalnym problemem, dlatego opiekunowie często zgłaszają się z nimi do lekarzy weterynarii. Jaka jest ich reakcja, gdy okazuje się, że źródło problemu znajduje się zupełnie gdzie indziej?

Niektórzy bywają zaskoczeni, inni wystraszeni. Wszyscy jednak przychodzą, by uzyskać konkretne informacje i dowiedzieć się, jak można pomóc ich pupilowi. Osobom niezwiązanym z medycyną niekiedy trudno jest zrozumieć istotę problemu oraz fakt, że czasami leczenie wymaga czasu i nie ma jednej metody postępowania, która zawsze się sprawdza. Ważne jest, by wszystko powoli i dokładnie wyjaśnić właścicielowi, aby wiedział, co i dlaczego robimy. Dzięki temu zyskujemy jego zaufanie, które jest niezwykle istotne w leczeniu pacjentów dermatologicznych.

Praca z opiekunami często nie jest łatwa, a od ich zaangażowania często zależy powodzenie leczenia. Czy ma Pani jakieś sprawdzone sposoby na współpracę z klientem?

Wyrozumiałość, tolerancja, życzliwość. Zawsze słucham tego, co mówi właściciel, czego oczekuje i czego się obawia. Staram się postępować tak, by czuł, że to co robimy, jest danej sytuacji najlepsze dla jego pupila. Tak jak mówiłam wcześniej, kluczowe jest dla mnie zaufanie.

Jaki jest Pani ulubiony aspekt pracy ze zwierzętami?

Radość, kiedy widzę, że odzyskują zdrowie i dobre samopoczucie.

Czego możemy życzyć Pani Doktor na dalszej drodze kariery?

Sukcesów zawodowych.

Rozmawiała: Monika Mańka