Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych oraz mózgu o nieznanej przyczynie u psów. Cz. II

Rozpoznanie

Rozpoznanie MUO jest stawiane w oparciu o badanie neurologiczne, badanie rezonansem magnetycznym mózgowia oraz badanie płynu mózgowo-rdzeniowego (ryc. 1-6) po wykluczeniu wszystkich możliwych przyczyn zakaźnych. Definitywne rozpoznanie jest możliwe tylko po wykonaniu badania histopatologicznego, przyżyciowo jest to obecnie możliwe dzięki biopsji zmiany, jeżeli jest ona zlokalizowana w miejscu dostępnym do wykonania tej procedury (2, 8). W większości przypadków psy z MUO wykazują wieloogniskowe objawy neurologiczne, jednojądrzastą pleocytozę w badaniu płynu mózgowo-rdzeniowego (PMR) oraz hiperintensywne zmiany w sekwencjach T2-zależnych w badaniu rezonansem magnetycznym mózgowia (5). Istotne jest także wykluczenie choroby ogólnoustrojowej poprzez badanie krwi (morfologia, badanie biochemiczne wraz z białkiem ostrej fazy – CRP) oraz czasami badanie radiograficzne i ultrasonograficzne. Należy wykluczyć krążenie wrotno-oboczne, zatrucie oraz nagłe, nabyte uszkodzenie siatkówki (SARDS) (3).

Badanie MRI

Badanie MRI jest badaniem z wyboru u wszystkich psów z podejrzeniem zapalenia OUN. W porównaniu do miąższu mózgu, zmiany zapalne są hiperintensywne w sekwencjach T2-zależnych oraz FLAIR, hipointensywne do izointensywnych w sekw. T1-zależnej i charakteryzują się różnym wzmocnieniem po podaniu środka kontrastowego (ryc. 1, 4, 5, 6). Mimo że sekwencja T2-zależna jest bardzo czuła w wykrywaniu MUO, badanie MRI może nie wykryć wszystkich zmian ani zróżnicować podtypu MUO. Podanie środka kontrastowego zwiększa wykrywalność miąższowych zmian zapalnych oraz zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych. Diagnostyka różnicowa dla wieloogniskowych zmian wewnątrzczaszkowych obejmuje zakaźne zapalenie mózgu oraz opon mózgowo-rdzeniowych, zmiany naczyniowe, chłoniaka, glejaka oraz zmiany przerzutowe (3, 5, 8). Istnieje kil...