Kardiomiopatia rozstrzeniowa u psów – co nowego w diagnostyce - Vetkompleksowo – serwis dla lekarzy weterynarii

Wyszukaj w serwisie

Kardiomiopatia rozstrzeniowa u psów – co nowego w diagnostyce

Kardiomiopatie to grupa chorób mięśnia sercowego (pierwotnych i wtórnych), często o nieznanej etiologii. Kardiomiopatia rozstrzeniowa (DCM) jest najczęstszą postacią kardiomiopatii pierwotnej, występującej u psów ras dużych i olbrzymich. Charakteryzuje się ona poszerzeniem wszystkich jam serca (przedsionków i komór) oraz istotnym obniżeniem funkcji skurczowej komór serca (ryc. 1). Długa faza bezobjawowa/skąpoobjawowa powoduje, że rozpoznanie choroby jest stawiane najczęściej u psów dorosłych, zazwyczaj powyżej 5. roku życia. W tej fazie możliwe są nagłe padnięcia psów związane z komorowymi zaburzeniami rytmu (częstoskurcz komorowy lub migotanie komór). Po różnie długo trwającej fazie bezobjawowej rozwija się zastoinowa niewydolność serca, wymagająca agresywnego i kompleksowego leczenia farmakologicznego, celem złagodzenia objawów choroby. Faza ta trwa od kilku tygodni do kilku miesięcy. Wielu właścicieli decyduje się na eutanazję psa z powodu złego rokowania i braku możliwości wyleczenia choroby. Wśród ras predysponowanych do występowania DCM wymienianie są: dobermany, wilczarze irlandzkie, dogi niemieckie oraz boksery. U tych ostatnich dominującą formą jest arytmogenna kardiomiopatia prawej komory (ARVC). U niektórych ras, np. dobermanów i dogów niemieckich, obserwuje się wyższą prewalencję choroby u psów samców.

W badaniu sekcyjnym w przebiegu DCM stwierdza się przede wszystkim powiększenie lewej komory, któremu może, lecz nie musi towarzyszyć powiększenie pozostałych jam serca (w tym w pierwszej kolejności – lewego przedsionka). Serca chorych psów są najczęściej kuliste, o ścieńczałych ścianach. Przerostowi ekscentrycznemu towarzyszy wzrost stosunku wagi serca do wagi ciała. Nie obserwuje się wyraźnych zmian (zwyrodnienia) zastawek przedsionkowo-komorowych, a nasilająca się niedomykalność mitralna wynika z poszerzenia pierścienia włóknistego, stanowiącego podporę dla zastawki dwudzielnej (2, 3, 5, 14, 15). W badaniu histopatologicznym skrawków pochodzących...

Ten materiał dostępny jest tylko dla użytkowników
którzy są subskrybentami naszego portalu.
Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Masz aktywną subskrypcję?
Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas
Poznaj nasze serwisy