Choroba zwyrodnieniowa stawów psów: jaka jest rola substancji żywieniowych wspierających leczenie?

Choroba zwyrodnieniowa stawów (OA) jest częstą chorobą psów, dotyka około 20% osobników powyżej pierwszego roku życia (1). OA jest najczęstszą postacią zapalenia stawów u psów i kotów (2). Inne powszechne schorzenia obejmują zapalenie stawów o podłożu immunologicznym i zakaźnym (2).

OA można ogólnie podzielić na formy idiopatyczne (pierwotne) i wtórne. Wtórna choroba zwyrodnieniowa stawów występuje częściej u psów, w przeciwieństwie do kotów, u których z kolei dominuje forma pierwotna (2). Uszkodzenie stawów, niestabilność i nieprawidłowości anatomiczne często prowadzą do wtórnej choroby zwyrodnieniowej stawów u psów (2). Charakteryzuje się ona postępującymi zmianami zwyrodnieniowymi w strukturze i funkcji stawu (3). OA powoduje przewlekły ból stawów, zmniejszoną ruchomość i stres, co ma ogromny wpływ na jakość życia zwierzęcia. Może to znacznie obciążać także właścicieli, zarówno emocjonalnie, jak i finansowo.

Etiologia

OA (określana w tym tekście jako wtórna OA) lub choroba zwyrodnieniowa stawów jest często konsekwencją nieprawidłowych zmian rozwojowych w stawie, niestabilności stawu lub urazu stawu. Dysplazja stawu biodrowego, choroba więzadła krzyżowego czaszki i osteochondroza łokci to niektóre z powszechnych chorób u psów, które powodują OA.

Oprócz czynników anatomicznych, z rozwojem choroby zwyrodnieniowej stawów wiążą się również czynniki związane z pacjentem i środowiskiem. Obejmują one:

predyspozycje genetyczne, kastrację, wiek, kondycję fizyczną, ćwiczenia, dietę,warunki mieszkaniowe (2).

Z rozwojem choroby zwyrodnieniowej stawów u ludzi od dawna wiąże się podłoże genetyczne (4). Chociaż obecnie brakuje badań genomicznych nad OA psów, prawdopodobne jest, że genetyka odgrywa istotną rolę w rozwoju i nasileniu OA u tych zwierząt (5). Niektórzy autorzy sugerują, że płeć może wpływać na rozwój choroby zwyrodnieniowej stawów (6), inne badania wykazały, że to nie płeć, ale sterylizacja psów wiąże się z OA (7, 8). Pacjenci po kastracji s...