Aktualne wyzwania dotyczące postępowania w cukrzycy typu 2 u kotów, przed którymi stoją lekarze weterynarii i opiekunowie kotów.

Wyszukaj w serwisie

art. sponsorowany

Aktualne wyzwania dotyczące postępowania w cukrzycy typu 2 u kotów, przed którymi stoją lekarze weterynarii i opiekunowie kotów.

Cukrzyca (DM) u kotów to coraz częściej rozpoznawane zaburzenie endokrynologiczne o wielu etiologiach, które charakteryzuje się takimi objawami klinicznymi jak polidypsja, poliuria, polifagia, utrata masy ciała i odwodnienie. Częstość występowania tej choroby w zależności od badanej populacji i rasy waha się od 0,21% do 2,2%1,2. Zidentyfikowane czynniki ryzyka wystąpienia DM u kotów to płeć męska, poddanie kastracji, brak aktywności, przebywanie wewnątrz, otyłość lub starszy wiek. Przypuszcza się, że u większości kotów występuje cukrzyca typu 2, charakteryzująca się insulinoopornością i zwiększonym zapotrzebowaniem na produkcję insuliny przez komórki beta. Odkładanie się amyloidu, toksyczność glukozy i wyczerpanie komórek ß ostatecznie prowadzą do niewydolności komórek ß i zmniejszonego wydzielania insuliny3. Głównym tematem tego artykułu jest przedstawienie konkretnych wyzwań związanych z cukrzycą i tego, w jaki sposób wprowadzenie inhibitorów SGLT2 pomaga stawić czoła obecnym wyzwaniom i odpowiedzieć na niezaspokojone potrzeby.

Rozpoznanie DM

Rozpoznanie DM stawia się na podstawie kryteriów ALIVE i potwierdza u kota z przypadkowym stężeniem glukozy przekraczającym tzw. „próg nerkowy” wynoszący 270 mg/dl (15 mmol/l), odpowiednimi objawami klinicznymi oraz podwyższonym poziomem fruktozaminy lub powtarzającą się glukozurią4. Chociaż zdarza się to rzadko, bardzo wysokie stężenia glukozy we krwi przekraczające próg nerkowy można zaobserwować u zestresowanych kotów z określoną chorobą podstawową (np. nadczynnością tarczycy), po ostrym urazie lub podczas sedacji (np. z użyciem agonistów receptora α2) 6,7.Stężenia fruktozaminy mieszczące się w zakresie referencyjnym są czasami obserwowane u kotów chorych na cukrzycę i z chorobami współistniejącymi wpływającymi na metabolizm białek (np. nadczynność tarczycy) lub wydalanie (np....

Ten materiał dostępny jest tylko dla użytkowników, którzy są lekarzami weterynarii
lub posiadają wykupioną subskrypcję.
Masz aktywną subskrypcję?
Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas
Poznaj nasze serwisy