Choroby pochwy u suk i kotek – wypadnięcie pochwy

Leczenie

Ponieważ stan ten jest zależny od wysokiego stężenia estrogenów, które pod koniec okresu pro-oestrus może sięgać 60-100 pg/ml (16) lub więcej, to po wylewie LH, w miarę obniżania się koncentracji hormonu we krwi, proces cofa się. Postępowanie zależy zatem z jednej strony – od zaawansowania zmian, z drugiej zaś – od aktualnego statusu hormonalnego. Jeżeli wypadnięcie jest niewielkiego stopnia, a do zakończenia fazy przedrujowej jest blisko, bądź też suka jest już w fazie oestrus, można postępować zachowawczo, chroniąc tylko pochwę przed urazami wtórnymi w oczekiwaniu remisji. Niekiedy, po ręcznym odprowadzeniu wypadniętego fałdu, bywa zakładany na kilka dni szew kapciuchowy zmniejszający szparę sromową, co ma zapobiegać ponownemu wypadaniu. Skuteczność takiego zabiegu jest jednak ograniczona, a występujące czasem silne parcia ze strony zwierzęcia powodują ryzyko uszkodzenia tkanek przez materiał szewny. Można także dążyć do skrócenia fazy pro-oestrus, stosując farmakologiczną indukcję owulacji za pomocą hCG lub GnRH, co ma sens, gdy cieczka nie jest jeszcze zbyt zaawansowana, gdyż w przeciwnym wypadku i tak dojdzie do samoistnego przejścia fazy przedrujowej w rujową i spadku stężenia estrogenów, niezależnie od egzogennych hormonów. Wypadnięcie pochwy cofa się w czasie około tygodnia po owulacji, czy to spontanicznej, czy to indukowanej. Istnieje prawdopodobieństwo powtórzenia się tej sytuacji podczas następnej cieczki.

Znaczne wypadnięcie pochwy, zwła­szcza u suk przeznaczonych do rozrodu, jest wskazaniem do leczenia chirurgicznego. Każdorazowo należy na wstępie wprowadzić dość sztywny zgłębnik do pęcherza moczowego, aby uzyskać orientację w przebiegu cewki moczowej, unikając jej przypadkowego uszkodzenia. Jednocześnie usuwa się mocz, dzięki czemu zwierzę nie będzie odczuwało potrzeby jego wydalania przez kolejne godziny. Niekiedy, w celu uzyskania dostępu do podstawy przerośniętego fałdu, wykonuje się rozcięcie krocza (episiotomia). Cięcie prowa...