Urazy głowy – najnowsze informacje

Rezonans magnetyczny

Rezonans magnetyczny pozwala na uzyskanie bardzo dokładnych detali tkanek miękkich, jest metodą preferowaną do oceny mózgu, szczególnie tylnego dołu czaszki, który słabo widać w tomografii komputerowej z uwagi na obecność artefaktów CT w tym obszarze (Mechtler i in., 2014). W rezonansie magnetycznym można dostrzec subtelne zmiany w obrębie tkanki nerwowej, które łatwo przeoczyć w tomografii komputerowej. Ponadto rezonans magnetyczny dostarcza informacji na temat rokowania. Krwiaki lub krwotoki, stłuczenia istoty szarej mózgu oraz obrzęk są wyraźnie widoczne w obrazie rezonansu magnetycznego (m – więcej zdjęć). Choć tomografia komputerowa jest metodą preferowaną do oceny struktur kostnych, złamania kości można również identyfikować w rezonansie magnetycznym.

Rezonans magnetyczny a rokowanie

Coraz powszechniej uznaje się, że przewidywanie konsekwencji urazu u ludzi z urazowym uszkodzeniem mózgu wyłącznie w oparciu o skalę GCS ma bardzo poważne ograniczenia. Wyniki niedawno przeprowadzonych badań wskazują, że obraz rezonansu magnetycznego pozwala na wiarygodne przewidywanie konsekwencji klinicznych z uwagi na wysoką czułość badania pod kątem wykrywania takich zmian, jak: urazy nie krwawiące, zmiany w pniu mózgu oraz rozlane uszkodzenie aksonalne (DAI) (DeQuesada and Chokshi, 2014). W niedawnym badaniu z dziedziny weterynarii stwierdzono, że cechy charakterystyczne urazowego uszkodzenia mózgu obrazowane w rezonansie magnetycznym, takie jak zakres uszkodzenia tkanki nerwowej oraz przemieszczenie półkul mózgu, wydają się mieć znaczenie kliniczne z uwagi na ich istotną korelację z wynikiem (Beltran i in., 2014). W badaniu tym zastosowano skalę ocen zmodyfikowaną na podstawie odpowiednika ludzkiego, gdzie pod uwagę były brane ciężkość i lokalizacja zmian (tab. 1).

Tab. 1. System oceny pourazowego uszkodzenia mózgu w obrazie rezonansu magnetycznego

Zmiany w obrębie pnia mózgu u ludzi były powiązane ze złym rokowaniem, przy czym uszko...