Premedykacja pacjenta geriatrycznego

Przygotowanie pacjenta geriatrycznego

Pacjenci geriatryczni są poddawani znieczuleniu zarówno do procedur diagnostycznych (badania obrazowe, punkcje, biopsje) oraz zabiegów chirurgicznych (m.in. usuwanie zmian nowotworowych, zabiegi stomatologiczne czy okulistyczne). Z wiekiem dochodzi do zmian we wszystkich istotnych dla bezpieczeństwa anestezjologicznego układach w organizmie. Dlatego też gdy planuje się znieczulenie pacjenta seniora, należy brać pod uwagę zarówno cel znieczulenia, jego długość, inwazyjność wykonywanej procedury, a także możliwe komplikacje (wynikające z chorób współtowarzyszących i zmniejszonych rezerw czynnościowych narządów).

Kluczowe w planowaniu znieczulenia jest przeprowadzenie szczegółowego wywiadu, pozwalającego uzyskać informacje o wydolności fizycznej pacjenta i występujących objawach chorobowych, a także przyjmowanych przewlekle i doraźnie lekach i suplementach, mogących wchodzić w interakcje z anestetykami czy terapeutykami podawanymi okołozabiegowo. Lekarz przeprowadzający wywiad powinien również uzyskać od właściciela informacje dotyczące poprzednich znieczuleń ogólnych i wykonywanych zabiegów. Dane z wywiadu pozwalają również na dobór odpowiedniego zakresu badań dodatkowych, mających dostarczyć istotnych informacji o stanie zdrowia pacjenta.

Przed podaniem leków anestetycznych należy również wykonać dokładne badanie kliniczne pacjenta, kładąc nacisk na kolor błon śluzowych i czas kapilarny (CRT), ocenę nawodnienia pacjenta, ocenę tętna, dokładne osłuchanie serca i dróg oddechowych, a także – co jest bardzo istotne, a nadal często pomijane – ocenę bólu ostrego (przy użyciu np. Glasgow Composite Measure Pain Scale Short Form – CMPS-SF – czy Feline Grimace Scale u kotów) oraz przewlekłego (np. CBPI, LOAD w przypadku bólu ortopedycznego przy OA) (3, 5-8).

Badania przedzabiegowe

W ramach przygotowania pacjenta geriatrycznego do znieczulenia zaleca się wykonanie szeregu badań laboratoryjnych oraz obrazowych. Minimalny...