Osteotomia dalsza kości udowej (DFO – ang. distal femoral osteotomy) w leczeniu przyśrodkowego zwichnięcia rzepki u psów
Technika operacyjna
Pacjenta umieszcza się w pozycji grzbietowej z operowaną kończyną ułożoną luźno w kierunku operatora, co pozwala na swobodne manewrowanie operowaną kończyną. Dostęp do stawu kolanowego i dalszej części kości udowej uzyskuje się z dojścia bocznego lub dojścia przyśrodkowego w zależności od preferencji chirurga. W przypadku dojścia przyśrodkowego przeprowadza się technikę osteotomii klinowej określanej jako „opening wedge osteotomy”, a w przypadku dojścia bocznego „closing wedge ostectomy”. W niniejszym artykule przedstawione zostanie dojście boczne.
Cięcie skóry wykonuje się od guzowatości kości piszczelowej w kierunku bliższym wzdłuż trzonu kości udowej. Następnie przecina się tkankę podskórną oraz powięź szeroką wzdłuż doczaszkowej granicy mięśnia dwugłowego uda. Teraz należy przeciąć i dokładnie odpreparować torebkę stawową od kłykcia kości udowej. W kolejnym etapie uwidacznia się przynasadę oraz dalszą część trzonu kości udowej, preparując pomiędzy mięśniem obszernym oraz dwugłowym uda, oraz należy dokładnie odpreparować tkanki miękkie od kości w miejscu planowanej osteotomii.
Takie dojście do stawu kolanowego zapewnia odpowiednią ekspozycję bloczka kości udowej w celu prawidłowej oceny jego głębokości (ryc. 3). Więzadło krzyżowe doczaszkowe i inne struktury wewnątrzstawowe są dokładnie oceniane w celu identyfikacji wszelkich współistniejących zaburzeń, które muszą być leczone w razie potrzeby. W kolejnym etapie, w zależności od preferencji, montowany jest jig od strony doczaszkowej kości udowej lub też zabieg przeprowadzany jest bez jiga. Teraz należy dokładnie wyznaczyć miejsce osteotomii oraz wielkość wycinanego klina przy pomocy odpowiednich przymiarów [...]
lub posiadają wykupioną subskrypcję.
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
