Bezpieczeństwo znieczulenia u kotów – jak uniknąć komplikacji?

Znieczulenie kotów starszych, chorych i z predyspozycjami rasowymi

Znieczulenie pacjentów kardiologicznych

Postępowanie anestezjologiczne u pacjentów z chorobami serca jest wyzwaniem, które wymaga szczególnej uwagi. Tworząc protokół znieczulenia dla tych pacjentów, należy uwzględnić następujące aspekty:

Funkcja układu krążenia – dostarczenie tlenu (DO2) do tkanek i komórek.

Choroba układu krążenia – zmniejszona zdolność transportu tlenu do komórek.

Anestetyki – wpływają na funkcjonowanie układu sercowo-naczyniowego.

Kompromis – między stanem choroby serca pacjenta a wyborem odpowiednich leków.

Minimalizacja ryzyka – zastosowanie kombinacji leków minimalizujących wpływ na układ krążenia.

Najczęstszą chorobą serca u kotów jest kardiomiopatia przerostowa (HCM, ang. hypertrophic cardiomyopathy). Choroba ta może być powodowana przez nadczynność tarczycy, nadciśnienie lub hipergonadotropizm. Rasy predysponowane do HCM to m.in. maine coon, pers, devon rex, ragdoll oraz amerykański kot krótkowłosy. Najczęściej dotyczy lewej komory serca, przegrody międzykomorowej i mięśni brodawkowatych. W przebiegu choroby dochodzi do „usztywnienia” miokardium. Upośledzeniu ulega zdolność pełnego rozkurczu serca. Pojemność i objętość lewej komory zmniejszają się. Ciśnienie w lewym przedsionku jest wyższe i dochodzi do niedomykalności zastawki dwudzielnej. Skutkiem choroby przerostowej są obrzęk płuc i niewydolność lewokomorowa.

Podczas znieczulenia należy zapewnić odpowiednią perfuzję tkanek oraz minimalizować zapotrzebowanie mięśnia sercowego na tlen. Ważne są utrzymanie normotensji i unikanie bradykardii. Dostępne leki anestetyczne a stosowanie u pacjentów z HCM:

α-2-agoniści – przeciwwskazane, ponieważ wywołują bradykardię i zwiększają obciążenie następcze serca. W wyjątkowych przypadkach można zastosować bardzo niskie dawki deksmedetomidyny (1-2 μg/kg m.c.),

acepromazyna – również przeciwwskazana ze względu na ryzyko długotrwałej hipotensji ora...