Artefakty w badaniu ultrasonograficznym jamy brzusznej w skali szarości u psów i kotów

Obraz ultrasonograficzny powstaje w wyniku transmisji fal ultradźwiękowych przez narządy i tkanki. Interakcja fali dźwiękowej ze strukturami organizmu umożliwia uwidocznienie badanych obszarów, ocenę położenia, wielkości, kształtu i struktury poszczególnych narządów. Każdy lekarz wykonujący badanie USG ma świadomość, że pomyłki się zdarzają. Częstą przyczyną błędnych interpretacji otrzymanych obrazów są artefakty. Podczas wykonywania badania ultrasonograficznego jamy brzusznej powstają nie tylko te echa (odbite fale ultradźwiękowe powracające do głowicy), które odzwierciedlają położenie i budowę ocenianych narządów. Obecne są również fałszywe echa, artefakty, które błędnie odwzorowują struktury anatomiczne badanego obszaru (1, 2).
Artefakty mogą polegać na:

wytworzeniu struktur nieistniejących w rzeczywistości,pominięciu struktur istniejących w rzeczywistości,nieprawidłowej lokalizacji, echogeniczności, rozmiarze i kształcie przedstawianych struktur (3).

Wiele artefaktów powstaje na skutek niewłaściwego eksploatowania aparatów USG, np. niewłaściwego doboru częstotliwości, lokalizacji ogniska, zakresu wzmocnienia. Ta grupa nosi nazwę artefaktów rozdzielczości (3). W niniejszym artykule zostaną omówione inne nieprawidłowości obrazu, które wynikają z zasad rozchodzenia się fal dźwiękowych w obrazowanych tkankach i narządach. Wysłana przez głowicę fala ultradźwiękowa podczas przechodzenia przez tkanki może m.in. ulec stłumieniu, załamaniu, rozproszeniu lub odbiciu (ryc. 1).

Źródłem fali dźwiękowej, a jednocześnie odbiornikiem powstających ech jest głowica ultrasonograficzna. Obraz ultrasonograficzny powstaje, gdy wysłana fala ultradźwiękowa wróci do głowicy po uprzednim odbiciu się od obrazowanej struktury anatomicznej. Odebrane echa są przetwarzane na sygnał elektroniczny i uwidaczniają się na ekranie aparatu w&...